غاشیه بافان ریش. [ ی َ / ی ِ ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از مردمان مسخره. ( غیاث ). کنایه از مردمان درازریش ، چه گوئیا اینها ریشی دارند که از آن غاشیه توان بافت. ( آنندراج ). || یا کنایه از خادم و مزدور ریش از این جهت که اکثر اوقات به آرایش و پیرایش ریش مشغول می باشند. ( آنندراج ).
