غارت قسطنطنیه (۱۲۰۴). غارت قسطنطنیه ( انگلیسی: Sack of Constantinople ) ، حادثه ای است که در جریان جنگ صلیبی چهارم در آوریل ۱۲۰۴ رخ داد که صلیبیون پس از شکست آلکسیوس پنجم و تسلیم شدن وی، به مدت سه روز دست به غارت و تاراج و قتل عام شهر زدند.
۱ ژانویه سال ۱۲۰۳، از جانب آلکسیوس آنجلیوس، نمایندگان فیلیپ سوابی، امپراتور مقدس روم و همسر ایرنه آنجلینا خواهر آلکسیوس آنجلیوس، وارد زادار شدند. آن ها پس از بازگویی داستان کودتای آلکسیوس سوم، از صلیبیون تقاضا کردند که به کمک شاهزاده بیزانس روند و وی را در رسیدن به تخت حکومت یاری رسانند. آلکسیوس آنجلیوس نیز قول داده بود که در قبال این خدمت و کمک، کلیسای یونان را تحت فرمان کلیسای روم قرار دهد، با ارتشی بالغ بر ۱۰ هزار نفر به جنگ صلیبیی ملحق شود، به طور ثابت ۵۰۰ شوالیه را در سرزمین مقدس نگه دارد و ۲۰۰ هزار مارک نقره به صلیبیون بپردازد. این پیشنهاد در نظر صلیبیون جذاب بود، زیرا قرارداد حمل و نقل نیروهای صلیبی با ونیزی ها در ماه ژوئن به پایان می رسید و آن ها هنوز بدهی اولین سال خود را پرداخت نکرده بودند. اگر آن ها به آلکسیوس کمک می کردند، بر مسند فرمانروایی خود بنشیند، عمل جوانمردانه و صحیحی انجام می دادند و به این ترتیب هم از فقر نجات پیدا می کردند و هم سپاه صلیبی را برای مأموریتش در شرق تقویت می کردند. برخلاف تمام جذابیتی که این پیشنهاد داشت، اکثر نیروهای صلیبی میلی به پذیرش آن نداشتند؛ چرا که آن ها تازه برای حمله زادار مورد بخشایش قرار گرفته بودند و نمی خواستند دوباره خشم پاپ را برانگیزند. سپاه تا همین جا نیز خیلی تأخیر کرده بود و اکثر آن ها از انتظار بیش از این خسته شده بودند. [ ۵] [ ۶] [ ۷]
بونیفاس مونفروا، بالدوین فلاندرز، لوییز بلوایی و هوگ سن پل، بدون حمایت سربازان عادی ارتش، قراردادی امضا کردند که طبق آن صلیبیون متعهد می شدند که آنجلیوس را در تلاش برای سلطنت بیزانس یاری کنند. این تصمیم گیری با مخالفت شدیدی روبه رو شد. صدها نفر با خشم از ارتش خارج شدند و راه خود را به سوی سرزمین مقدس در پیش گرفتند. صدها نفر دیگر به کلی از مبارزه دست شستند و به سرزمین خود بازگشتند و آن هایی که باقی مانده بودند، به هیچ وجه با یکدیگر متحد، یکپارچه و هماهنگ نبودند. اگرچه سربازان عادی سرانجام به تغییر مسیر به سوی قسطنطنیه رضایت دادند، اما اصرار داشتند که فقط مدت کوتاهی در آنجا بمانند و بعد با سرعت تمام به سوی شرق مدیترانه حرکت کنند. [ ۸] [ ۹] [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف۱ ژانویه سال ۱۲۰۳، از جانب آلکسیوس آنجلیوس، نمایندگان فیلیپ سوابی، امپراتور مقدس روم و همسر ایرنه آنجلینا خواهر آلکسیوس آنجلیوس، وارد زادار شدند. آن ها پس از بازگویی داستان کودتای آلکسیوس سوم، از صلیبیون تقاضا کردند که به کمک شاهزاده بیزانس روند و وی را در رسیدن به تخت حکومت یاری رسانند. آلکسیوس آنجلیوس نیز قول داده بود که در قبال این خدمت و کمک، کلیسای یونان را تحت فرمان کلیسای روم قرار دهد، با ارتشی بالغ بر ۱۰ هزار نفر به جنگ صلیبیی ملحق شود، به طور ثابت ۵۰۰ شوالیه را در سرزمین مقدس نگه دارد و ۲۰۰ هزار مارک نقره به صلیبیون بپردازد. این پیشنهاد در نظر صلیبیون جذاب بود، زیرا قرارداد حمل و نقل نیروهای صلیبی با ونیزی ها در ماه ژوئن به پایان می رسید و آن ها هنوز بدهی اولین سال خود را پرداخت نکرده بودند. اگر آن ها به آلکسیوس کمک می کردند، بر مسند فرمانروایی خود بنشیند، عمل جوانمردانه و صحیحی انجام می دادند و به این ترتیب هم از فقر نجات پیدا می کردند و هم سپاه صلیبی را برای مأموریتش در شرق تقویت می کردند. برخلاف تمام جذابیتی که این پیشنهاد داشت، اکثر نیروهای صلیبی میلی به پذیرش آن نداشتند؛ چرا که آن ها تازه برای حمله زادار مورد بخشایش قرار گرفته بودند و نمی خواستند دوباره خشم پاپ را برانگیزند. سپاه تا همین جا نیز خیلی تأخیر کرده بود و اکثر آن ها از انتظار بیش از این خسته شده بودند. [ ۵] [ ۶] [ ۷]
بونیفاس مونفروا، بالدوین فلاندرز، لوییز بلوایی و هوگ سن پل، بدون حمایت سربازان عادی ارتش، قراردادی امضا کردند که طبق آن صلیبیون متعهد می شدند که آنجلیوس را در تلاش برای سلطنت بیزانس یاری کنند. این تصمیم گیری با مخالفت شدیدی روبه رو شد. صدها نفر با خشم از ارتش خارج شدند و راه خود را به سوی سرزمین مقدس در پیش گرفتند. صدها نفر دیگر به کلی از مبارزه دست شستند و به سرزمین خود بازگشتند و آن هایی که باقی مانده بودند، به هیچ وجه با یکدیگر متحد، یکپارچه و هماهنگ نبودند. اگرچه سربازان عادی سرانجام به تغییر مسیر به سوی قسطنطنیه رضایت دادند، اما اصرار داشتند که فقط مدت کوتاهی در آنجا بمانند و بعد با سرعت تمام به سوی شرق مدیترانه حرکت کنند. [ ۸] [ ۹] [ ۱۰]
wiki: غارت قسطنطنیه (۱۲۰۴)