غار سیده خاتون در بخش مرکزی شهرستان ارسنجان قرار گرفته و قدمت آن به پیش از تاریخ برمی گردد. نام این غار برگرفته از نام شخصی است که سال ها پیش در این مکان زندگی می کرده است. این غار بزرگترین غار باستانی منطقه ارسنجان است که از یک فاصله دور قابل مشاهده است.
آکیرا سووکی، سرپرست ژاپنی تیم کاوش غار سیده خاتون می گوید: «نزدیک به ۱۰ هزار ابزار سنگی با کاربری شکار در این منطقه کشف شده که با توجه به آن ها، قدمت این غار به ۶۰ تا ۷۰ هزار سال قبل برمی گردد. در این غار ابزارهای شکار از جنس سنگ، استخوان هایی متعلق به حیواناتی چون اسب و سازه ای در کف غار که محل ذخیره آب بوده، کشف شده است».
شقایق هورشید، سرپرست ایرانی تیم کاوش غار تاریخی سیده خاتون ارسنجان نیز با اشاره به این که در سه فصل کاوش اخیر همچنین بقایایی از ابزار شکار و استخوان های حیواناتی که شکار شدند، کشف شده می گوید: «به طور حتم انسان هایی از دوره پارینه سنگی که دوره ای پیش از باستان است در این محل سکونت داشتند».
غار سیده خاتون در تاریخ ۲۰/۶/۱۳۸۵ و به شماره ۱۶۰۳۸ در فهرست میراث ملی ایران به ثبت رسیده است و بر اساس قوانین مجازات اسلامی تصرف یا تخریب آن پیگرد و مجارات قانونی دارد.
دکتر جیرو ایکدا ( Dr. Jiro Ikeda ) ، پروفسور انسان شناسی طبیعی از دانشگاه «کی تو» ( Kyoto University ) ، مدت ها است، طرحی را با موضوع بررسی و شناسایی انسان های پیش از تاریخ در منطقه زاگرس دنبال می کند.
در همین راستا، وی در سال ۱۹۷۷ منطقه شمال شرق ارسنجان را مورد بررسی و شناسایی باستان شناسی قرار داد تا به چگونگی باز شدن پای انسان «نئاندرتال» را در این حوزه بررسی کند؛ منطقه ای به وسعت ۳۰ در۳۰ کیلومتر که منجر به شناسایی ۱۴۴ غار و پناهگاه، ۲۱ محوطه روباز، ۳۱ تپه و ۱۹ محوطه توده سنگی Cairn شد.
در همان سال های نخست تحقیق بر اساس نتایج بررسی و شناسایی، نقشه باستان شناسی منطقه تهیه و برنامه های مطالعات محیط طبیعی در برنامه کاوشگران گنجانده شد، نتایجی که مطالعات اولیه آن در سال ۱۹۷۹ میلادی توسط پروفسور «ایکیدا» منتشر گردیده است.
از مهم ترین داده های بررسی های پیشین بیانگر اثبات وجود دوره های پارینه سنگی میانه و فرا پارینه سنگی در غارهای منطقه ارسنجان بود، در همین رابطه با بررسی های سطح الارضی یکی از غارها که با کد K9 - 5 نامگذاری شده، ابزارسنگی های متعلق به پارینه سنگی میانه از جمله سرنیزه، رنده و قلم حکاکی و بقایای استخوان حیوانات به دست آمده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآکیرا سووکی، سرپرست ژاپنی تیم کاوش غار سیده خاتون می گوید: «نزدیک به ۱۰ هزار ابزار سنگی با کاربری شکار در این منطقه کشف شده که با توجه به آن ها، قدمت این غار به ۶۰ تا ۷۰ هزار سال قبل برمی گردد. در این غار ابزارهای شکار از جنس سنگ، استخوان هایی متعلق به حیواناتی چون اسب و سازه ای در کف غار که محل ذخیره آب بوده، کشف شده است».
شقایق هورشید، سرپرست ایرانی تیم کاوش غار تاریخی سیده خاتون ارسنجان نیز با اشاره به این که در سه فصل کاوش اخیر همچنین بقایایی از ابزار شکار و استخوان های حیواناتی که شکار شدند، کشف شده می گوید: «به طور حتم انسان هایی از دوره پارینه سنگی که دوره ای پیش از باستان است در این محل سکونت داشتند».
غار سیده خاتون در تاریخ ۲۰/۶/۱۳۸۵ و به شماره ۱۶۰۳۸ در فهرست میراث ملی ایران به ثبت رسیده است و بر اساس قوانین مجازات اسلامی تصرف یا تخریب آن پیگرد و مجارات قانونی دارد.
دکتر جیرو ایکدا ( Dr. Jiro Ikeda ) ، پروفسور انسان شناسی طبیعی از دانشگاه «کی تو» ( Kyoto University ) ، مدت ها است، طرحی را با موضوع بررسی و شناسایی انسان های پیش از تاریخ در منطقه زاگرس دنبال می کند.
در همین راستا، وی در سال ۱۹۷۷ منطقه شمال شرق ارسنجان را مورد بررسی و شناسایی باستان شناسی قرار داد تا به چگونگی باز شدن پای انسان «نئاندرتال» را در این حوزه بررسی کند؛ منطقه ای به وسعت ۳۰ در۳۰ کیلومتر که منجر به شناسایی ۱۴۴ غار و پناهگاه، ۲۱ محوطه روباز، ۳۱ تپه و ۱۹ محوطه توده سنگی Cairn شد.
در همان سال های نخست تحقیق بر اساس نتایج بررسی و شناسایی، نقشه باستان شناسی منطقه تهیه و برنامه های مطالعات محیط طبیعی در برنامه کاوشگران گنجانده شد، نتایجی که مطالعات اولیه آن در سال ۱۹۷۹ میلادی توسط پروفسور «ایکیدا» منتشر گردیده است.
از مهم ترین داده های بررسی های پیشین بیانگر اثبات وجود دوره های پارینه سنگی میانه و فرا پارینه سنگی در غارهای منطقه ارسنجان بود، در همین رابطه با بررسی های سطح الارضی یکی از غارها که با کد K9 - 5 نامگذاری شده، ابزارسنگی های متعلق به پارینه سنگی میانه از جمله سرنیزه، رنده و قلم حکاکی و بقایای استخوان حیوانات به دست آمده است.
wiki: غار سیده خاتون