عیی

لغت نامه دهخدا

عیی. [ ع َ یی ی ] ( ع ص ) درمانده در کار و در سخن. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). ج ، أعیِیاء، أعیِیة. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

درمانده در کار و در سخن جمع اعییائ و اعییه

پیشنهاد کاربران

بپرس