عیکه

لغت نامه دهخدا

( عیکة ) عیکة. [ ع َ ک َ ] ( ع اِ ) درختان بهم پیچیده ، و انبوه از هر درخت. و کنارستان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). یکی آن عَیک. ( از اقرب الموارد ). رجوع به عیک شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس