عیکتان

لغت نامه دهخدا

عیکتان. [ ع َ ک َ ] ( اِخ ) نام دو کوه ، و آنها را عیکان ، بدون تاء نیز گویند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). موضعی است در دیاربجیلة. ( از تاج العروس ). موضعی است. ( از اقرب الموارد ). نام جایگاهی است در شعر تأبط شرا، و آن با عیکان یکسان است. رجوع به معجم البلدان و عیّکان شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس