عینیّه، قصیده
سرودۀ ابوعلی سینا، قصیده ای به عربی، با قافیۀ «ع»، در بیست بیت. ابوعلی این قصیده را با مطلع «هَبطتْ الیک مِن المحلّ الأرفَعِ/ورقاءُ ذات تَعَزُّزٍ و تَمَنُّعِ»، در بیان حالات نفْس و چگونگی ارتباط آن با بدن سروده است. این قصیده، که به نام های الغرّاء، الورقائیه، النفسیّه و الطیریه هم شهرت دارد، از همان اوان با اقبال حکما و عرفای اسلام روبه رو شد و پرداخته های بسیاری از آن در قالب ترجمه و شرح موجود است. ازجمله شرح سدید سمنانی، شرح عفیف الدین تلمسانی و شرح ملاهادی سبزواری در کتاب اسرارالحکم، و ترجمۀ آربری به انگلیسی و کارادو وو به فرانسوی.
سرودۀ ابوعلی سینا، قصیده ای به عربی، با قافیۀ «ع»، در بیست بیت. ابوعلی این قصیده را با مطلع «هَبطتْ الیک مِن المحلّ الأرفَعِ/ورقاءُ ذات تَعَزُّزٍ و تَمَنُّعِ»، در بیان حالات نفْس و چگونگی ارتباط آن با بدن سروده است. این قصیده، که به نام های الغرّاء، الورقائیه، النفسیّه و الطیریه هم شهرت دارد، از همان اوان با اقبال حکما و عرفای اسلام روبه رو شد و پرداخته های بسیاری از آن در قالب ترجمه و شرح موجود است. ازجمله شرح سدید سمنانی، شرح عفیف الدین تلمسانی و شرح ملاهادی سبزواری در کتاب اسرارالحکم، و ترجمۀ آربری به انگلیسی و کارادو وو به فرانسوی.
wikijoo: عینیه،_قصیده