عین تاب

عَیْنْتاب
نمایی از قلعه (یا: غازی عینتاب) ولایت و شهری در جنوب مرکز ترکیۀ کنونی، نزدیک رود موسوم به ساچیرسویو، از شاخه های فرات. اعراب آن را عین طاب و ترکان آنتپ می نامیدند. مصطفی کمال پاشا (آتا تورک) به سبب آن که این شهر کانون مقاومت ملی گرایی ترک در برابر تهاجم اروپاییان شده بود، آن را غازی لقب داد و اکنون در تلفظ ترکی «گازی آنتپ» خوانده می شود. عینتاب شهری است با آب و هوای نسبتاً گرم، ساختمان های زیبا و اطرافش را باغ های میوه، تاکستان ها و مزارع زیتون گرفته اند. از مراکز تجاری و صنایع بافندگی ترکیه است و شراب و حلویات، پسته و فندق و کباب آن معروف است. در قدیم، در مسیر راه های تجارتی موقعیتی سوق الجیشی داشت. در حفریات اخیر تکه سفال هایی دال بر مسکون بودن محل در قرن ۴پ م به دست آمده است. در قرون میانه هَمتَپ نام داشت و جزو سوریه بود. در ۱۱۸۳م به تسخیر ترک ها درآمد. سپس بین ترکمانان، اعراب، مغولان و تیموریان دست به دست شد و سرانجام به امپراتوری عثمانی پیوست (اوایل قرن ۱۶). در ۱۹۱۹ بریتانیا و در ۱۹۲۱ فرانسه آن جا را اشغال کردند، اما در ۱۹۲۲ به ترکیه بازگردانده شد. آثار تاریخی بازمانده در غازی عینتاب عبارت اند از ویرانه های استحکامات ژوستینین اول، امپراتور روم شرقی، و مساجدی از قرون ۱۱ و ۱۶. موزۀ آن جا صاحب آثاری گران قیمت از دورۀ حتی هاست. جمعیت شهر ترکیبی از ترک ها، اعراب و کردتباران است.