عین انی. [ع َ ن ِ اُ نا ] ( اِخ ) موضعی است. ( از منتهی الارب ). وظاهراً همان «عین انا» است. رجوع به عین انا شود.، عینانی. [ ع َ ] ( ص نسبی ) این کلمه بصورت جمع( عینانیان ) در بیت ذیل از فردوسی در برخی از نسخ شاهنامه آمده است که ظاهراً ساکنان عینان منظور است. و در برخی نسخ دیگر «غسانیان » ضبط شده است : ز عینانیان طائر شیردل که دادی فلک را به شمشیر دل. رجوع به عینان شود.
