عین التمر

عین التمر شهری باستانی در منطقه کربلا که به صحرای سماوه ( میان کوفه و شام ) مشرف بود. در زمان خلافت ابوبکر به دست مسلمانان فتح شد. در سال ۱۲ هجری آباد بود و قلعه ای داشت که اسلحه خانه ایرانیان بود. [ ۱] مهران پسر بهرام چوبین با بسیاری از سپاه ایران و جمعی از اعراب تمر و تغلب و ایاد به سرداری عقه بن ابی عقه در آنجا بودند که خالد بن ولید به آنجا حمله کرد.

عَیْنُ التَّمْر
مقبره احمد بن هشام بن ابراهیم المجاب بن امام موسی کاظم (ع)
شهری کوچک در ۱۳۰کیلومتری غرب کربلا، در کشور عراق. این شهر در ناحیه ای حاصل خیز، در حاشیۀ بیابانی بین انبار و کوفه، واقع است. ارتفاع آن از سطح دریا کمتر از ۱۰۰ متر، آب و هوای آن برّی، و اقتصادش بر پایۀ زراعت و پرورش احشام است. پیشینۀ تاریخی این شهر به پیش از اسلام می رسد و زمانی جزو قلمرو حیره بوده است. در ۱۲ق، در خلافت ابوبکر، در دومةالجندل بین سپاهیان ایران و قبایل متحد آن، اعراب تغلب و ایاد، از یک طرف و اعراب مسلمان به فرماندهی خالد بن ولید و عیاض بن غنم از سوی دیگر، نبردی درگرفت که به شکست ایرانیان و خروج آنان از عراق انجامید (۱۳ق). این نبرد را اعراب «معرکة عین التمر» خوانده اند.