عیلام، موسیقی
موسیقی در فرهنگ و تمدن عیلامی سابقه ای دیرباز داشت. هر چند تاکنون از کاوش های باستان شناختی آلات موسیقی به دست نیامده است، اما در هنرهای حجمی عیلام، نوازندگان و آلات موسیقی را می بینیم. نوعی تار یا بَربَط رایج ترین آلت موسیقی عیلام بود؛ نوازندگان این آلت، آن را همچون عاشیق های آذربایجانی بر سینه می فشردند و می نواختند. چنگ، فلوت، سنتور، و دف دیگر آلات موسیقی اند که تصویر آن ها را در هنر عیلام می بینیم. مهم ترین مدرک برای موسیقی عیلامی، نقش برجسته هانی حاکم آیاپیر در کول فَرَح است؛ در این نقش برجسته، هانی همراه درباریان به پیشگاه خدای تیروتور قربانی پیشکش می کند و چند نوازنده نیز کاهنان و هانی را مشایعت می کنند که در دست آن ها سنتور، دف، فلوت و چنگ است. متون کتیبه های عیلامی اشاره می کنند که نوازندگی از مراسم مذهبی معابد عیلام بود و به ویژه معابد خدای این شوشی ناک در شوش و دوراونتاش (چغازنبیل) گروه های موسیقی همیشگی داشتند. برهنگی نوازنده از نکات بسیار جالب در هنر موسیقی عیلام است. بیشتر پیکرک های گلی و سفالی نوازندگان عیلامی را برهنه می یابیم. شاید برهنگی و موسیقی نوعی تقدس بود. بیشتر پیکرک های گلی نوازندگان عیلامی دوران سوکَّل مَخ ها (حدود ۱۸۰۰پ م) برهنه اند. معروف ترین آن ها نوازندۀ موزۀ لوور در پاریس است که نوازنده ای برهنه را با ساز رشته ای یا Chordophone نشان می دهد. در هر حال، هنر موسیقی عیلام کهن ترین هنر موسیقی شناخته شده در میان فرهنگ های فلات ایران پیش از هَخامَنِشان است.
موسیقی در فرهنگ و تمدن عیلامی سابقه ای دیرباز داشت. هر چند تاکنون از کاوش های باستان شناختی آلات موسیقی به دست نیامده است، اما در هنرهای حجمی عیلام، نوازندگان و آلات موسیقی را می بینیم. نوعی تار یا بَربَط رایج ترین آلت موسیقی عیلام بود؛ نوازندگان این آلت، آن را همچون عاشیق های آذربایجانی بر سینه می فشردند و می نواختند. چنگ، فلوت، سنتور، و دف دیگر آلات موسیقی اند که تصویر آن ها را در هنر عیلام می بینیم. مهم ترین مدرک برای موسیقی عیلامی، نقش برجسته هانی حاکم آیاپیر در کول فَرَح است؛ در این نقش برجسته، هانی همراه درباریان به پیشگاه خدای تیروتور قربانی پیشکش می کند و چند نوازنده نیز کاهنان و هانی را مشایعت می کنند که در دست آن ها سنتور، دف، فلوت و چنگ است. متون کتیبه های عیلامی اشاره می کنند که نوازندگی از مراسم مذهبی معابد عیلام بود و به ویژه معابد خدای این شوشی ناک در شوش و دوراونتاش (چغازنبیل) گروه های موسیقی همیشگی داشتند. برهنگی نوازنده از نکات بسیار جالب در هنر موسیقی عیلام است. بیشتر پیکرک های گلی و سفالی نوازندگان عیلامی را برهنه می یابیم. شاید برهنگی و موسیقی نوعی تقدس بود. بیشتر پیکرک های گلی نوازندگان عیلامی دوران سوکَّل مَخ ها (حدود ۱۸۰۰پ م) برهنه اند. معروف ترین آن ها نوازندۀ موزۀ لوور در پاریس است که نوازنده ای برهنه را با ساز رشته ای یا Chordophone نشان می دهد. در هر حال، هنر موسیقی عیلام کهن ترین هنر موسیقی شناخته شده در میان فرهنگ های فلات ایران پیش از هَخامَنِشان است.
wikijoo: عیلام،_موسیقی