عیش راندن. [ ع َ / ع ِ دَ ] ( مص مرکب ) عشرت کردن. خوش گذراندن : چو سعدی عشق پنهان دار و لذت جوی و آسایش به تنها عیش میراند که منظوری نهان دارد.سعدی.مرا پنج روز دگر مانده گیردو روز دگر عیش خوش رانده گیر.سعدی.گلیم بین که در آن بر چه عیش میراندسیه گلیمی من بین که دورم از بر او.سعدی.