عیسی بهادری ( متولد ۲۲ دی ۱۲۸۴ روستای آقچه کهریز کمیجان – درگذشته ۲۱ آبان ۱۳۶۵ در پاریس ) طراح، نگارگر، نقاش و یکی از بزرگ ترین احیاکنندگان هنرهای سنتی ایران در دوره معاصر بود. بهادری نزدیک به سی سال سرپرست هنرستان هنرهای زیبای اصفهان بود و در این مدت شاگردان بسیاری را پرورش داد. آثار ماندگاری از او در موزه ها و مجموعه های مختلف داخلی و خارجی باقی مانده اند.
... [مشاهده متن کامل]
عیسی بهادری فرزند موسی خان در ۲۲ دی ماه سال ۱۲۸۴ در روستای آقچه کهریز واقع در بخش بزچلو ( شهرستان کمیجان فعلی ) دیده به جهان گشود. بعد از به پایان رساندن تحصیلاتش به تهران آمد و در مدرسه صنایع مستظرفه که به سرپرستی کمال الملک اداره می شد به تحصیل هنر پرداخت. در این دوران مبانی نقاشی کلاسیک، آناتومی، پرسپکتیو و طبیعت سازی را نزد استاد اسماعیل آشتیانی فرا گرفت و از استاد حسین بهزاد نیز آموزه های ارزشمندی دربارهٔ مینیاتور آموخت. به علت علاقه به اصفهان و مرکزیت هنرهای سنتی در این شهر، برای مطالعهٔ کاشی ها، گچ بری ها و نقاشی های بناهای تاریخی، سفرهای پژوهشی به این شهر انجام می داد.
بعد از پایان یافتن دوره تحصیل در مدرسه صنایع مستظرفه، به استخدام هنرستان هنرهای زیبا در تهران درآمد و با راه اندازی هنرستان هنرهای زیبای اصفهان، در سال ۱۳۱۵ به سرپرستی این هنرستان انتخاب شد. او در آنجا ضمن تدریس ( دروسی نظیر طراحی فرش، مینیاتور، نقاشی رنگ و روغن ) ، به احیای هنرهای سنتی ایران و نوآوری در طراحی ایرانی پرداخت. عیسی بهادری در سال ۱۳۴۵ بعد از سی سال سرپرستی هنرستان هنرهای زیبای اصفهان به سمت مدیر کل صنایع اصفهان منصوب شد و از آنجا که مقام اداری مورد علاقه او نبود پس از دو سال بازنشسته شد. او سال های آخر عمرش را در پاریس نزد دخترش زندگی کرد و در ۲۱ آبان ۱۳۶۵ در همین شهر از دنیا رفت و در آرامگاه پرلاشز به خاک سپرده شد.
عیسی بهادری «در احیای طرح های سنتی ایرانی بسیار کوشید»، در عین حال طراحِ هنرمندی بود که در رشته های فرش، منبت، خاتم، موزائیک، کاشی و قلم زنی آثار ماندگاری از خود بر جای گذاشت. بهادری و شاگردان او در هنرستان هنرهای زیبای اصفهان را به عنوان یکی از پیشگامان تأثیرگذار طرح فرشِ اصفهان در سدهٔ اخیر قلمداد می کنند. او بر اساس مبانی هنر ایرانی - اسلامی و خصوصیات صوری اصول تزئینیِ اسلیمی و ختایی، طرح ها، نقش مایه ها و آرایه های نوینی با مضمون های فلسفی، عرفانی و اساطیری ارائه کرد. ضمن اینکه، او برای هر طرحی بر اساس موضوع انتخابی، دست به ابداع نقوش جدیدی می زد. بهادری مبتکر نقش های گل، برگ و پرنده به جای اشکال هندسی بر روی خاتم است؛ و در سال ۱۳۳۸ برای نخستین بار چهره بافی را به شیوه نقاشی اجرا نمود.
... [مشاهده متن کامل]
عیسی بهادری فرزند موسی خان در ۲۲ دی ماه سال ۱۲۸۴ در روستای آقچه کهریز واقع در بخش بزچلو ( شهرستان کمیجان فعلی ) دیده به جهان گشود. بعد از به پایان رساندن تحصیلاتش به تهران آمد و در مدرسه صنایع مستظرفه که به سرپرستی کمال الملک اداره می شد به تحصیل هنر پرداخت. در این دوران مبانی نقاشی کلاسیک، آناتومی، پرسپکتیو و طبیعت سازی را نزد استاد اسماعیل آشتیانی فرا گرفت و از استاد حسین بهزاد نیز آموزه های ارزشمندی دربارهٔ مینیاتور آموخت. به علت علاقه به اصفهان و مرکزیت هنرهای سنتی در این شهر، برای مطالعهٔ کاشی ها، گچ بری ها و نقاشی های بناهای تاریخی، سفرهای پژوهشی به این شهر انجام می داد.
بعد از پایان یافتن دوره تحصیل در مدرسه صنایع مستظرفه، به استخدام هنرستان هنرهای زیبا در تهران درآمد و با راه اندازی هنرستان هنرهای زیبای اصفهان، در سال ۱۳۱۵ به سرپرستی این هنرستان انتخاب شد. او در آنجا ضمن تدریس ( دروسی نظیر طراحی فرش، مینیاتور، نقاشی رنگ و روغن ) ، به احیای هنرهای سنتی ایران و نوآوری در طراحی ایرانی پرداخت. عیسی بهادری در سال ۱۳۴۵ بعد از سی سال سرپرستی هنرستان هنرهای زیبای اصفهان به سمت مدیر کل صنایع اصفهان منصوب شد و از آنجا که مقام اداری مورد علاقه او نبود پس از دو سال بازنشسته شد. او سال های آخر عمرش را در پاریس نزد دخترش زندگی کرد و در ۲۱ آبان ۱۳۶۵ در همین شهر از دنیا رفت و در آرامگاه پرلاشز به خاک سپرده شد.
عیسی بهادری «در احیای طرح های سنتی ایرانی بسیار کوشید»، در عین حال طراحِ هنرمندی بود که در رشته های فرش، منبت، خاتم، موزائیک، کاشی و قلم زنی آثار ماندگاری از خود بر جای گذاشت. بهادری و شاگردان او در هنرستان هنرهای زیبای اصفهان را به عنوان یکی از پیشگامان تأثیرگذار طرح فرشِ اصفهان در سدهٔ اخیر قلمداد می کنند. او بر اساس مبانی هنر ایرانی - اسلامی و خصوصیات صوری اصول تزئینیِ اسلیمی و ختایی، طرح ها، نقش مایه ها و آرایه های نوینی با مضمون های فلسفی، عرفانی و اساطیری ارائه کرد. ضمن اینکه، او برای هر طرحی بر اساس موضوع انتخابی، دست به ابداع نقوش جدیدی می زد. بهادری مبتکر نقش های گل، برگ و پرنده به جای اشکال هندسی بر روی خاتم است؛ و در سال ۱۳۳۸ برای نخستین بار چهره بافی را به شیوه نقاشی اجرا نمود.
