عیره

لغت نامه دهخدا

( عیرة ) عیرة. [ ع َ رَ ] ( ع اِ ) مؤنث عَیر. ماده خر اهلی یا وحشی. رجوع به عیر شود.

عیرة. [ ع َ رَ ] ( اِخ ) جایگاهی است در أبطح مکه. ( از معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

جایگاهی است در ابطح مکه

پیشنهاد کاربران

بپرس