عید رضوان یکی از اعیاد دین بهائی است که از مهم ترین عیدهای این دین به شمار می رود. [ ۱] این عید را عید گل هم می گویند.
ایام عید رضوان از سی و دو روز پس از نوروز شروع و مدت ۱۲ روز ادامه دارد. روز اول این عید در تقویم میلادی مطابق ۲۱ آوریل، در تقویم شمسی اول اردیبهشت و در تقویم بهائی مطابق ۱۳ شهرالجلال بدیع است.
این ایام مصادف ورود بهاءالله شارع دین بهائی به باغ نجیب پاشا در حومه شهر بغداد در اردیبهشت ۱۲۴۲ شمسی است. این باغ بعدها در بین بهائیان به باغ رضوان شهرت یافت. در این مکان بود که بهاءالله صریحاً به بابیان حاضر اعلان کرد که او پیام آور الهی و همان موعودی است که باب به آمدنش وعده داده بود. [ ۲] [ ۳]
بهاءالله مدت ۱۲ روز در این باغ توقف و سپس به سوی استانبول که محل تبعید بعدی وی بود حرکت کرد. به مناسبت اظهار امر بهاءالله، هر سال ۱۲ روز ایام رضوان که به گفته شوقی افندی اعظم و اقدس اعیاد بهائی محسوب است جشن گرفته می شود. [ ۴]
روزهای اول، نهم، و دوازدهم عید اعظم رضوان از ایام محرمه دین بهائی محسوب است. یعنی کسب و کار تجاری در این روزها مجاز نیست. [ ۵] [ ۶]
پیش از عزیمت بهاءالله به قسطنطنیه، بسیاری از دوستان و آشنایان برای دیدن وی آمده بودند. وی برای اینکه خانواده اش براحتی فرصت تدارک این سفر را داشته باشند، و درضمن بتواند همه این مهمانان را بپذیرد، تصمیم گرفت از بغداد به باغ نجیب پاشا واقع در آنسوی رود دجله رفته در آنجا مسکن گزیند. در اول اردیبهشت ۱۲۴۲ شمسی، به همراه پسرانش عبدالبهاء، میرزا مهدی، میرزا محمدعلی، و با منشی خود میرزا آقا جان و برخی افراد دیگر وارد باغ شده، بمدت یازده روز در آنجا اقامت نمود. [ ۷] [ ۸] بهاءالله پس از ورود به باغ نجیب پاشا ( نجیبیه ) ، پیام و مقام خود را برای اولین بار به گروه کوچکی از خانواده و دوستان اعلام کرد. ماهیت و جزئیات دقیق اعلان بهاءالله ناشناخته است. بنا به حکایتی گویا دختر بهاءالله، بهیه خانوم اذعان داشته که بهاءالله ادعای خود را به پسر ارشدش عبدالبهاء و چهار نفر دیگر اعلام کرد.
اگر چه برخی از بابیها به واسطه سخنان و اظهارات فراوانی که بهاءالله در طی چند ماه اخیر سکونت خود در بغداد کرده بود به این واقعیت پی برده بودند که بهاءالله مدعی مقام موعود آئین بابی است، اما به نظر می رسد که اکثر دیگر بابیان تا چند سال بعد یعنی تا دوران سکونت او در ادرنه از این دعوی بی اطلاع بودند. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایام عید رضوان از سی و دو روز پس از نوروز شروع و مدت ۱۲ روز ادامه دارد. روز اول این عید در تقویم میلادی مطابق ۲۱ آوریل، در تقویم شمسی اول اردیبهشت و در تقویم بهائی مطابق ۱۳ شهرالجلال بدیع است.
این ایام مصادف ورود بهاءالله شارع دین بهائی به باغ نجیب پاشا در حومه شهر بغداد در اردیبهشت ۱۲۴۲ شمسی است. این باغ بعدها در بین بهائیان به باغ رضوان شهرت یافت. در این مکان بود که بهاءالله صریحاً به بابیان حاضر اعلان کرد که او پیام آور الهی و همان موعودی است که باب به آمدنش وعده داده بود. [ ۲] [ ۳]
بهاءالله مدت ۱۲ روز در این باغ توقف و سپس به سوی استانبول که محل تبعید بعدی وی بود حرکت کرد. به مناسبت اظهار امر بهاءالله، هر سال ۱۲ روز ایام رضوان که به گفته شوقی افندی اعظم و اقدس اعیاد بهائی محسوب است جشن گرفته می شود. [ ۴]
روزهای اول، نهم، و دوازدهم عید اعظم رضوان از ایام محرمه دین بهائی محسوب است. یعنی کسب و کار تجاری در این روزها مجاز نیست. [ ۵] [ ۶]
پیش از عزیمت بهاءالله به قسطنطنیه، بسیاری از دوستان و آشنایان برای دیدن وی آمده بودند. وی برای اینکه خانواده اش براحتی فرصت تدارک این سفر را داشته باشند، و درضمن بتواند همه این مهمانان را بپذیرد، تصمیم گرفت از بغداد به باغ نجیب پاشا واقع در آنسوی رود دجله رفته در آنجا مسکن گزیند. در اول اردیبهشت ۱۲۴۲ شمسی، به همراه پسرانش عبدالبهاء، میرزا مهدی، میرزا محمدعلی، و با منشی خود میرزا آقا جان و برخی افراد دیگر وارد باغ شده، بمدت یازده روز در آنجا اقامت نمود. [ ۷] [ ۸] بهاءالله پس از ورود به باغ نجیب پاشا ( نجیبیه ) ، پیام و مقام خود را برای اولین بار به گروه کوچکی از خانواده و دوستان اعلام کرد. ماهیت و جزئیات دقیق اعلان بهاءالله ناشناخته است. بنا به حکایتی گویا دختر بهاءالله، بهیه خانوم اذعان داشته که بهاءالله ادعای خود را به پسر ارشدش عبدالبهاء و چهار نفر دیگر اعلام کرد.
اگر چه برخی از بابیها به واسطه سخنان و اظهارات فراوانی که بهاءالله در طی چند ماه اخیر سکونت خود در بغداد کرده بود به این واقعیت پی برده بودند که بهاءالله مدعی مقام موعود آئین بابی است، اما به نظر می رسد که اکثر دیگر بابیان تا چند سال بعد یعنی تا دوران سکونت او در ادرنه از این دعوی بی اطلاع بودند. [ ۹]

wiki: عید رضوان