عیثه

لغت نامه دهخدا

( عیثة ) عیثة. [ ع َ ث َ ] ( ع اِ ) اسم المرة است از مصدر عَیْث. ( از اقرب الموارد ). رجوع به عیث شود. || زمین نرم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). زمین سهل. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

عیثة. [ ع َ ث َ ] ( اِخ ) شهری است به شریف یا جزیره. ( منتهی الارب ). چاهی است در شُرَیف ، و گویند شهری است در الجزیرة. و نیز گفته اند که آن موضعی است در یمن ،و همچنین ناحیه ای است در شام. ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس