عیب شوی

لغت نامه دهخدا

عیب شوی. [ ع َ / ع ِ ] ( نف مرکب ) عیب شوینده. ازبین برنده عیب. زداینده نقص :
چو دریا شدم دشمن عیب شوی
نه چون آینه دوست را عیب جوی.

نظامی.

عیب شوینده از بین برنده عیب زداینده نقص

عیب پوش
از بین برنده عیب
پاک کننده عیب
چو دریا شوم دشمنی عیب شوی
نه چون آینه دوستی عیب گوی
✏ �نظامی�