عیایاء. [ ع َ ] ( ع ص ) درمانده در کار و در سخن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). شخصی که به خواسته و مراد خود راه نیافته و یا از آن عاجز باشد و محکم کردن آن را نتوانسته باشد. ( از اقرب الموارد ). عَی . عَیّان. رجوع به عی و عَیّان شود. || فحل عیایاء؛ گشن درمانده در گشنی ، یا گشن که گاهی گشنی نکرده ، رجل عیایاء کذلک. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از ذیل اقرب الموارد ). عَیاء. رجوع به عیاء شود. ج ، أعیاء. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
