عیان. ( ع اِ ) یقین در دیدار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): لقیه عیاناً، رآه عیاناً؛ ملاقات کرد او را به چشم و در دیدن وی شک نکرد. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). || یقین و یقین در دیدار و مشاهده و ظاهر و آشکار و دیدار به چشم. ( ناظم الاطباء ). ظاهر و آشکاره. ( آنندراج ). معلوم. هویدا. روشن. واضح. مبین :
سوگند خورم کز تو برد حورا خوبی
خوبیت عیان است چراباید سوگند.
عماره.
همگان حال من شنیدستیدبلکه دانسته اید و دیده عیان.
فرخی.
گفتم به علم و عدل چنو هیچ شه بودگفتا خبر برابر بوده ست با عیان.
فرخی.
نهان در جهان چیست آزاده مردم نبینی نهان را ببینی عیان را.
ناصرخسرو.
ای خسروی که ملک تو در گیتی چون قرص آفتاب عیان باشد.
مسعودسعد.
شاخ طفلی بود و نوخط گشت و بالغ شد کنون گرد زُمْرُد بر عذارش زآن عیان افشانده اند.
خاقانی.
شب ز انجم کرد بر گرد حمایل طفل وارسیمهای قل هواللهی عیان انگیخته.
خاقانی.
شروان به تو مکه گشت و بزمت دارد حرم عیان کعبه.
خاقانی.
زاده ثانی است احمد در جهان صد قیامت بود او اندر عیان.
مولوی.
آنچه تو در آینه بینی عیان پیر اندر خشت بیند بیش از آن.
مولوی.
در هر آن کاری که میلستت بدان قدرت خود را همی بینی عیان.
مولوی.
که فعل بدان را نماید بیان وز آن فعل بد می برآیدعیان.
سعدی.
در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست می بینمت عیان و دعا می فرستمت.
حافظ.
نه در سر کلاه و نه در پای کفش عیان از عقب خایه هایش بنفش.
؟
- امثال :آنجا که عیان است چه حاجت به بیان است . ( امثال و حکم دهخدا ).
چه حاجتست عیان رابه استماع بیان
که بیوفائی دور فلک نهانی نیست.
سعدی.
عیان شود خطر آدمی ز رنج خطیر که تا نسوزد بو برنخیزد از چندن.
قاآنی.
بیشتر بخوانید ...