عَیّاری، کیانوش (اهواز ۱۳۳۰ش)
عَیّاری، کیانوش
کارگردان سینمای ایران. از ۱۳۴۹ش به سینمای آزاد واحد اهواز پیوست و ساختن فیلم های هشت میلی متری را آغاز کرد. در طی شش سال پانزده فیلم کوتاه ساخت ، که تعدادی از آن ها در جشنواره های داخلی و خارجی موفقیت هایی کسب کردند. در ۱۳۶۵، در حالی که هنوز روحیه ای آماتوری بر گروه تولید فیلمش حاکم بود، نخستین فیلم بلند خود تنورۀ دیو را ساخت و در فیلم های بعدی اش کوشید هم از ابتذال فیلمفارسی و هم از سینمای روشنفکرانه، با مخاطبان اندک خود، دور باشد. به سینمای پرتحرک تمایل دارد و در فیلم هایش به جنجال ها و مقاطع بحرانیِ زندگیِ انسان ها می پردازد. زندگی انسان ها در فیلم هایش همراه با تلخی و بدبینی است که لزوماً به شکست نمی انجامد. به جز تنورۀ دیو، فیلم های شبح کژدم (۱۳۶۵)، آن سوی آتش (۱۳۶۶)، روز باشکوه (۱۳۶۸)، آبادانی ها (۱۳۷۱)، بودن یا نبودن (۱۳۷۸)، و حتی دو نیمۀ سیب (۱۳۷۱)، شاخ گاو (۱۳۷۴) و مجموعۀ تلویزیونی هزاران چشم (۱۳۸۲) نیز چنین درون مایه ای دارند. آخرین مجموعۀ تلویزیونی وی با نام روزگار قریب (۱۳۸۷) از آثار فاخر این هنرمند به شمار می آید.
عَیّاری، کیانوش
کارگردان سینمای ایران. از ۱۳۴۹ش به سینمای آزاد واحد اهواز پیوست و ساختن فیلم های هشت میلی متری را آغاز کرد. در طی شش سال پانزده فیلم کوتاه ساخت ، که تعدادی از آن ها در جشنواره های داخلی و خارجی موفقیت هایی کسب کردند. در ۱۳۶۵، در حالی که هنوز روحیه ای آماتوری بر گروه تولید فیلمش حاکم بود، نخستین فیلم بلند خود تنورۀ دیو را ساخت و در فیلم های بعدی اش کوشید هم از ابتذال فیلمفارسی و هم از سینمای روشنفکرانه، با مخاطبان اندک خود، دور باشد. به سینمای پرتحرک تمایل دارد و در فیلم هایش به جنجال ها و مقاطع بحرانیِ زندگیِ انسان ها می پردازد. زندگی انسان ها در فیلم هایش همراه با تلخی و بدبینی است که لزوماً به شکست نمی انجامد. به جز تنورۀ دیو، فیلم های شبح کژدم (۱۳۶۵)، آن سوی آتش (۱۳۶۶)، روز باشکوه (۱۳۶۸)، آبادانی ها (۱۳۷۱)، بودن یا نبودن (۱۳۷۸)، و حتی دو نیمۀ سیب (۱۳۷۱)، شاخ گاو (۱۳۷۴) و مجموعۀ تلویزیونی هزاران چشم (۱۳۸۲) نیز چنین درون مایه ای دارند. آخرین مجموعۀ تلویزیونی وی با نام روزگار قریب (۱۳۸۷) از آثار فاخر این هنرمند به شمار می آید.
wikijoo: عیاری،_کیانوش_(اهواز_۱۳۳۰ش)