عکناء

لغت نامه دهخدا

عکناء. [ ع َ ] ( ع ص ) شتر ماده سطبر سرپستان. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || جاریة عکناء؛ دختر که شکمش نورد و شکن دار باشد. ( منتهی الارب ). جاریه «عکن »دار. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به عکنة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس