عکس برداری نوترونی ( به انگلیسی: Neutron imaging ) فرآیند ساخت تصویر به وسیله نوترون ها می باشد. تصویر به دست آمده از شیء موردنظر در این روش بر اساس ویژگی های جذب نوترون می باشد. تصاویر به دست آمده اشتراکات بسیاری با تصویربرداری اشعه ایکس دارد؛ ولی از آنجایی که این تصاویر، بر اساس ویژگی های جذب نوترون می باشند، در برخی موارد که به سادگی با تصویربرداری نوترونی قابل مشاهده هستند، ممکن است با روش پرتو ایکس غیرقابل مشاهده باشند ( و بالعکس ) .
پرتوهای ایکس براساس چگالی یک ماده جذب می شوند. مواد متراکم تر، پرتوهای ایکس بیشتری را متوقف می کنند. این درحالی است که احتمال جذب نوترون ها در یک ماده به چگالی آن ارتباطی ندارد. بعضی از مواد سبک تر مثل بور، نوترون ها را جذب می کنند. درحالی که هیدروژن به طور کلی نوترون را پراکنده می کند و بسیاری از فلزهای رایج مورد استفاده، اکثر نوترون ها را از خود عبور می دهند. این عامل می تواند تصویربرداری نوترونی را در بسیاری از موارد بهتر از تصویربرداری با اشعه ایکس کند. مثل یافتن موقعیت اورینگ و یکپارچگی اجزای فلزی داخل آن در اتصالات بخش های تقویت کننده جامدی موشک.
نوترون توسط جیمز چادویک در سال ۱۹۳۲ کشف شد. اولین نمایش رادیوگرافی نوترونی توسط کولمن و کوهن در اواخر دهه ۳۰ انجام شد. آنها دریافتند که هنگام بمباران به وسیله نوترون ها، برخی مواد تشعشعی را ساطع می کنند که می تواند فیلم را در معرض دید قرار دهد. این کشف تا سال ۱۹۴۶ یعنی زمانی که رادیوگرافی هایی با کیفیت پایین توسط پیترز کشف شد، در حد یک کنجکاوی باقی ماند. اولین رادیوگرافی نوترونی با کیفیت قابل قبول، توسط تولیس در سال ۱۹۵۵ انجام شد.
در حدود سال ۱۹۶۰ برگر و جان بارتون شروع به ارزیابی نوترون ها برای بررسی سوخت راکتور تحت تابش قرار گرفته، کردند. پس از آن، امکانات تحقیقاتی تا حدودی توسعه یافت. اولین امکانات تجاری، در اواخر دهه ۱۹۶۰ بیشتر در ایالات متحده و فرانسه و در نهایت در کشورهای دیگر مثل کانادا، ژاپن، افریقای جنوبی، آلمان و سوییس عرضه شد.
برای تولید یک تصویر نوترونی، منبعی از نوترون ها، یک کولیماتور ( برای شکل دادن به نوترون های ساطع شده به صورت پرتوی یک جهته ) ، جسمی که باید تصویربرداری شود و روشی برای ثبت تصویر، نیاز می باشد.
به طور کلی منبع نوترون، یک راکتور تحقیقاتی است[ ۱] [ ۲] که تعداد زیادی از نوترون ها در واحد سطح ( شار ) آن در جریان هستند. برخی از فعالیت ها با منابع ایزوتوپی نوترون ها انجام شده است ( معمولا ذره برانگیخته شده کالیفرنیوم 252[ ۳] و تا حدی امریسیم و غیره ) . این عوامل به ازای کاهش شدت نوترون و کیفیت تصویر، هزینه های سرمایه گذاری را کاهش و تحرک را افزایش می دهند. علاوه بر آن، دسترسی به منابع شتاب دهندهٔ نوترون ها رو به افزایش است که این منابع شامل شتاب دهنده های بزرگ با اهداف شکافت هستند[ ۴] که می توانند منابع مناسبی برای تصویربرداری نوترونی باشند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپرتوهای ایکس براساس چگالی یک ماده جذب می شوند. مواد متراکم تر، پرتوهای ایکس بیشتری را متوقف می کنند. این درحالی است که احتمال جذب نوترون ها در یک ماده به چگالی آن ارتباطی ندارد. بعضی از مواد سبک تر مثل بور، نوترون ها را جذب می کنند. درحالی که هیدروژن به طور کلی نوترون را پراکنده می کند و بسیاری از فلزهای رایج مورد استفاده، اکثر نوترون ها را از خود عبور می دهند. این عامل می تواند تصویربرداری نوترونی را در بسیاری از موارد بهتر از تصویربرداری با اشعه ایکس کند. مثل یافتن موقعیت اورینگ و یکپارچگی اجزای فلزی داخل آن در اتصالات بخش های تقویت کننده جامدی موشک.
نوترون توسط جیمز چادویک در سال ۱۹۳۲ کشف شد. اولین نمایش رادیوگرافی نوترونی توسط کولمن و کوهن در اواخر دهه ۳۰ انجام شد. آنها دریافتند که هنگام بمباران به وسیله نوترون ها، برخی مواد تشعشعی را ساطع می کنند که می تواند فیلم را در معرض دید قرار دهد. این کشف تا سال ۱۹۴۶ یعنی زمانی که رادیوگرافی هایی با کیفیت پایین توسط پیترز کشف شد، در حد یک کنجکاوی باقی ماند. اولین رادیوگرافی نوترونی با کیفیت قابل قبول، توسط تولیس در سال ۱۹۵۵ انجام شد.
در حدود سال ۱۹۶۰ برگر و جان بارتون شروع به ارزیابی نوترون ها برای بررسی سوخت راکتور تحت تابش قرار گرفته، کردند. پس از آن، امکانات تحقیقاتی تا حدودی توسعه یافت. اولین امکانات تجاری، در اواخر دهه ۱۹۶۰ بیشتر در ایالات متحده و فرانسه و در نهایت در کشورهای دیگر مثل کانادا، ژاپن، افریقای جنوبی، آلمان و سوییس عرضه شد.
برای تولید یک تصویر نوترونی، منبعی از نوترون ها، یک کولیماتور ( برای شکل دادن به نوترون های ساطع شده به صورت پرتوی یک جهته ) ، جسمی که باید تصویربرداری شود و روشی برای ثبت تصویر، نیاز می باشد.
به طور کلی منبع نوترون، یک راکتور تحقیقاتی است[ ۱] [ ۲] که تعداد زیادی از نوترون ها در واحد سطح ( شار ) آن در جریان هستند. برخی از فعالیت ها با منابع ایزوتوپی نوترون ها انجام شده است ( معمولا ذره برانگیخته شده کالیفرنیوم 252[ ۳] و تا حدی امریسیم و غیره ) . این عوامل به ازای کاهش شدت نوترون و کیفیت تصویر، هزینه های سرمایه گذاری را کاهش و تحرک را افزایش می دهند. علاوه بر آن، دسترسی به منابع شتاب دهندهٔ نوترون ها رو به افزایش است که این منابع شامل شتاب دهنده های بزرگ با اهداف شکافت هستند[ ۴] که می توانند منابع مناسبی برای تصویربرداری نوترونی باشند. [ ۵]
wiki: عکس برداری نوترونی