عکس افکندن. [ ع َ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) پرتو افکندن : چو گلبن از بر آتش نهاده عکس افکندبه شاخ او بر دراج شد ابستاخوان.خسروانی.تابوت او چه عکس فکندست بر شماکز اشک رخ چو تخته او غرق زیورید.خاقانی.