عکاک

لغت نامه دهخدا

عکاک. [ ع ِ ] ( ع اِ ) تیزی و سختی گرما بی وزش باد. || ج ِ عَکیک. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به عکیک شود. || ج ِ عکک.( منتهی الارب ). رجوع به عکک شود. || ج ِ عُکّة. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به عکة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس