عکاسی پرتره

عکاسی پُرترِه ( به فرانسوی: Portrait ) ، شاخه ای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری می شود.
• نور طبیعی
• نورپردازی رامبراند
• نورپردازی پروانه ای
• نور پردازی یک طرفه
• نور پردازی حلقه ای
این نوع عکاسی خود شامل انواع مختلفی است:
• پرتره تمام قد: کادر مناسب این سبک اغلب مستطیل عمودی است.
• پرتره پرسنلی:ادارات و دوایر دولتی، مدارس، راهنمایی و رانندگی، ثبت احوال بیشترین نیاز را به عکس پرسنلی دارند.
• پرتره هنری:اغلب مورد استفاده هنرمندان، بازیگران، نویسندگان و . . . قرار میگیرد.
• پرتره سیاسی:در این سبک از پرتره، از نماد های ملی میهنی و بومی میهنی استفاده های فراوان میشود.
• پرتره تبلیغاتی:بیشتر مصارف تجاری دارد و برای معرفی کالا و اجناس مختلف مثل یخچال یا آبمیوه گیری.
• پرتره خانوادگی: مناسبت های خانوادگی، مسافرت ها و جشن ها موارد اصلی این سبک به شمار می آید.
معمولاً فاصله های کانونی لنزهای مورد استفاده برای عکاسی پرتره بخاطر بار روانی لنزهای واید و نرمال ( بسیاری از افراد در هنگام قرار گرفتن در مقابل دوربین های عکاسی یا فیلمبرداری دچار انقباض در عضلات صورت خود می شوند به گونه ای که نوعی اضطراب در چهره آنها نمایان می شود، بنابراین با استفاده از لنزهای تله و فاصله گرفتن از سوژه این مشکل تا حد قابل توجهی کاهش می یابد ) ، از دو برابر نرمال به بالا و بخاطر کاهش شدید عمق میدان وضوح در لنزهای تله بلند، کمتر از چهار برابر لنز نرمال است. [ ۱] بهتر است عکس های پرتره را با عمق میدان کم ( یعنی با دیافراگم باز ) تهیه کرد تا پس زمینه محو شود و سوژه با تأکید بیش تری دیده شود. [ ۲]
معمولاً انتخاب اولین ها در تاریخ هنر کار سختی به شمار می آید. اما درباره اولین عکاسی پرتره که با دقت تاریخ گذاری شده می توان به عکسی که توسط لوئی داگر ( Louis Daguerre ) گرفته شده اشاره کرد. داگر ابتدا نسخه ای از دستگاه عکاسی اش را با نام "داگرو تایپ" ( Daguerreotype )   در سال 1839 میلادی ساخت. سپس براساس اطلاعات موجود در تاریخ 19 اوت 1839، برای اولین بار یک پرتره از خودش به وسیلهٔ داگرو تایپ گرفت. این پرتره مشهور به نام "خودنگاره " ( Self - Portrait )   بود و به عنوان یکی از نخستین عکس های پرتره در تاریخ عکاسی به شمار می رود.