عکاسی هنرهای زیبا

عکاسی هنری ( به انگلیسی: Fine - art photography ) نوعی عکاسی است که هدف اصلی آن ابراز دیدگاه های خلاق و الهام هنری عکاس می باشد. عکاسی هنری از آن جهت از دیگر رده های عکاسی متمایز است که برخلاف عکاسی خبری هدف آن ثبت تصاویر مربوط به اخبار نیست و نیازی به پایبندی به اصول اخلاقی خبرنگاری ندارد و نیز برخلاف عکاسی تبلیغاتی برای فعالیت های اقتصادی یا فروش محصولات یا خدمات بکار نمی رود. شایان ذکر است که تعریف عکاسی هنری تا به امروز موضوع بحث و مناظره های بسیاری در جوامع هنری دنیا است.
عکاسی تا اوایل قرن بیستم میلادی در مجامع هنری غربی به عنوان هنر پذیرفته نشده بود. عکاسان پیشکسوتی مانند آلفرد استیگلتز، ادوارد جین استایکن و ادوارد وستون سهم بسزایی در گسترش عکاسی به عنوان یک هنر داشتند.
واژه عکاسی هنرهای زیبا در بین هنرمندان عکاس، معروف به عکاسی خلاقانه و هنری است. عکاسی که اشاره به دید خلاقانه هنرمند عکاس دارد. عکاسی خلاقانه در مقایسه با عکاسی خبری و اجتماعی، یک چیدمان، ترکیب بندی، انتخاب یک فضا با دیدی خاص و یک خلق هنرمندانه با ابزار عکاسی است.
عکاسی هنری در ایران از اوایل دههٔ سی پا می گیرد. در دههٔ سی نسل جدیدی از عکاسان با برپایی نمایشگاه های گروهی عکاسی پدید می آیند: عکاسانی که سعی می کردند عکس هایشان تنها بر پایهٔ الگوهای مطبوعاتی و عکاسخانه ای استوار نباشد. [ ۱] احمد عالی را اولین عکاس ایرانی می دانند که پیگیرانه عکاسی هنری را دنبال کرد. [ ۲]