عکاسی فیلم و عکاسان سینمای ایران

نخستین مرحلۀ آشنایی مخاطب با یک فیلم، با دیدن عکس های آن در مطبوعات یا ویترین سینما ها صورت می گیرد، و اولین ارزیابی دربارۀ موضوع فیلم انجام می شود. نخستین عکاس فیلم در ایران، رامبراند (احتمالاً نام آتلیه)، عکاسِ فیلم حاجی آقا، آکتر سینما (۱۳۱۲ش) و بعد از او مهدی انوش فر (فتو انوش فر)، برای فیلم های زندانی امیر (۱۳۲۷ش) ، واریتۀ بهار (۱۳۲۸ش)، شرمسار (۱۳۲۹ش)، مستی عشق (۱۳۳۰)، شکار خانگی (۱۳۳۰) و دزد عشق (۱۳۳۱) است. نام های بعدی در دهۀ ۱۳۳۰ عبارت اند از فتو واهه (نام آتلیه) ، شعبان نسیمیان، علی باقر زاده (مدیر فتو کارلو)، غلام حسین افشار (مدیر فتو تئاتر)، شکرالله رفیعی (مدیر عکاسی مهتاب)، عکاسی البرز، اصغر بیچاره (مدیر پرس فتو)، احمد افشار (فتو متروپل) و فتو یاس. در دهۀ ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ در عنوان بندی فیلم ها، در کنار بسیاری از نام های فوق، اسامی رضا بانکی (فتو آرتیست)، علی عاطف خرم، عبدالله علی پور، فتو آس، فتو کسری، تقی جمالی، ایرج صادق پور، فتو ژرژ، محمد کامکار، جعفر اکبری، محمد بانکی، منوچهر جمالی پور، فتو شروین، هادی مشکوه، حسین ملکی، رضا مهاجر، امیر نادری، منصور نصیری، علی بانکی، کیومرث درم بخش، محمدرضا ذوالفقاری، فرهاد فرهادی و اکبر هیبتی بیشتر ثبت شده است، و مهم ترین عکاسان دهه های بعد (۱۳۶۰ تا ۱۳۸۰) عبارت اند از محمد احمدی، اکبر اصفهانی، غوغا بیات، عزیز ساعتی، رضا رخشان، شاهرخ سخایی، میترا محاسنی، اردشیر شلیله، بهروز صادقی، امیر عابدی، محمد علیقلی زاده، مهرشاد کارخانی، علی نیک رفتار، هاشم عطار، شاپور پورامین، بهرام جلالی، مجید خمسه، شهاب الدین عادل، بابک برزویه، و احمد احمدی.