عکاسی فرابنفش ( انگلیسی: Ultraviolet photography ) فرایند عکاسی برای ثبت تصاویر با استفاده از تابش طیف فرابنفش ( UV ) است. تصاویر گرفته شده با پرتو فرابنفش با اهداف علمی، پزشکی یا هنری تهیه می شوند. این تصاویر ممکن است خراب شدن آثار هنری یا ساختارهایی را که در زیر نور آشکار نمی شوند را نشان دهند. ممکن است از تصاویر پزشکی تشخیصی برای تشخیص برخی اختلالات پوستی یا به عنوان شواهد آسیب استفاده شود. برخی از حیوانات، به ویژه حشرات، از طول موج های فرابنفش برای دیدن استفاده می کنند؛ بنابراین عکاسی فرابنفش می تواند به بررسی علائم گیاهانی که حشرات را جذب می کنند کمک کند، در حالی که این علائم با چشم غیرمسلح برای انسان نامرئی است. عکاسی فرابنفش از مکان های باستانی ممکن است مصنوعات یا الگوهایی را نشان دهد که بدون استفاده از عکاسی فرابنفش قابل مشاهده نیستند.
تصاویر فرابنفش رنگ ندارند زیرا پرتو فرابنفش برای چشم انسان نامرئی است.
عکس هایی از رنگ هایی که تحت نور فرابنفش فلورسانس می کنند، نمونه هایی از عکاسی فلورسانس فرابنفش هستند.
نور ( طیف الکترومغناطیسی مرئی ) ناحیه طیفی از حدود ۴۰۰ تا ۷۵۰ نانومتر را می پوشاند. این طیف تابش مورد استفاده در عکاسی معمولی است. باند تابشی که از حدود ۱۰ نانومتر تا ۴۰۰ نانومتر امتداد دارد، به عنوان تابش فرابنفش ( UV ) شناخته می شود. طیف نگارهای UV این محدوده را به سه باند تقسیم می کنند:
• فرابنفش نزدیک، near UV، ( طول موج ۳۸۰–۲۰۰ نانومتر؛ به اختصار NUV )
• فرابنفش دور، far UV، یا فرابنفش خلاء، vacuum UV، ( طول موج ۲۰۰–۱۰ نانومتر؛ به اختصار FUV یا VUV )
• فرابنفش فرین، extreme UV، ( طول موج ۳۱–۱ نانومتر؛ به اختصار EUV یا XUV ) .
به چند دلیل، فقط فرابنفش نزدیک برای عکاسی UV مورد توجه است. هوای معمولی تا طول موج های زیر حدود ۲۰۰ نانومتر مات است و بیشتر شیشه های عدسی شفاف زیر حدود ۱۸۰ نانومتر مات هستند. عکاسان UV، پرتو فرابنفش نزدیک را به دسته های زیر تقسیم می کنند:
• پرتره ای که فقط با استفاده از اشعه ماوراء بنفش بین طول موج های ۳۳۵ و ۳۶۵ نانومتر گرفته شده است. موج بلند فرابنفش که از ۳۲۰ تا ۴۰۰ نانومتر امتداد دارد و UV - A نیز نامیده می شود،
• موج میانی فرابنفش که از ۲۸۰ تا ۳۲۰ نانومتر امتداد دارد و UV - B نیز نامیده می شود،
• موج کوتاه فرابنفش که از ۲۰۰ تا ۲۸۰ نانومتر امتداد دارد و UV - C نیز نامیده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتصاویر فرابنفش رنگ ندارند زیرا پرتو فرابنفش برای چشم انسان نامرئی است.
عکس هایی از رنگ هایی که تحت نور فرابنفش فلورسانس می کنند، نمونه هایی از عکاسی فلورسانس فرابنفش هستند.
نور ( طیف الکترومغناطیسی مرئی ) ناحیه طیفی از حدود ۴۰۰ تا ۷۵۰ نانومتر را می پوشاند. این طیف تابش مورد استفاده در عکاسی معمولی است. باند تابشی که از حدود ۱۰ نانومتر تا ۴۰۰ نانومتر امتداد دارد، به عنوان تابش فرابنفش ( UV ) شناخته می شود. طیف نگارهای UV این محدوده را به سه باند تقسیم می کنند:
• فرابنفش نزدیک، near UV، ( طول موج ۳۸۰–۲۰۰ نانومتر؛ به اختصار NUV )
• فرابنفش دور، far UV، یا فرابنفش خلاء، vacuum UV، ( طول موج ۲۰۰–۱۰ نانومتر؛ به اختصار FUV یا VUV )
• فرابنفش فرین، extreme UV، ( طول موج ۳۱–۱ نانومتر؛ به اختصار EUV یا XUV ) .
به چند دلیل، فقط فرابنفش نزدیک برای عکاسی UV مورد توجه است. هوای معمولی تا طول موج های زیر حدود ۲۰۰ نانومتر مات است و بیشتر شیشه های عدسی شفاف زیر حدود ۱۸۰ نانومتر مات هستند. عکاسان UV، پرتو فرابنفش نزدیک را به دسته های زیر تقسیم می کنند:
• پرتره ای که فقط با استفاده از اشعه ماوراء بنفش بین طول موج های ۳۳۵ و ۳۶۵ نانومتر گرفته شده است. موج بلند فرابنفش که از ۳۲۰ تا ۴۰۰ نانومتر امتداد دارد و UV - A نیز نامیده می شود،
• موج میانی فرابنفش که از ۲۸۰ تا ۳۲۰ نانومتر امتداد دارد و UV - B نیز نامیده می شود،
• موج کوتاه فرابنفش که از ۲۰۰ تا ۲۸۰ نانومتر امتداد دارد و UV - C نیز نامیده می شود.
wiki: عکاسی فرابنفش