عکاسی جنگ

عکاسی جنگ شاخه ای از عکاسی است که به ثبت تصاویر از درگیری های مسلحانه و زندگی در مناطق جنگ زده می پردازد. عکاسی جنگ به مردم کمک می کند تا عمق یک فاجعهٔ جنگی را که از طریق نوشتار قابل انتقال نیست درک کنند.
جنگ های داخلی آمریکا نقطهٔ شروع عکاسی جنگ بود. در این عکس ها چهرهٔ خشن و بی پرده ای از زشتی های این جنگ داخلی برای مردم فاش شد. در واقع مردمی که جنگ داخلی را اقدامی شرافتمندانه به حساب می آوردند با دیدن تصاویری از واقعیت های این جنگ شوکه شدند.
به علت حساسیت های نظامی و استراتژیک، اجازهٔ تصویربرداری چندانی در جنگ جهانی اول به عکاسان داده نشد، هر چند عکاسی از پیکارهای مبارزاتی، سال ها پیش از این جنگ آغاز شده بود.
عکس های جنگی در طول جنگ جهانی دوم بیشتر ترغیب کنندهٔ روحیهٔ میهن پرستی و افشاکنندهٔ بی عدالتی های اجتماعی بود. اما عکس های تکان دهنده از فاجعه های جنگ ویتنام باعث ایجاد روحیه و تفکرات ضد جنگ در مردم شد.
سوژه های عکاسی جنگ می توانند خارج از محدودهٔ جبههٔ یک جنگ نیز باشند. ثبت تصاویر ویرانه های به جامانده از جنگ و لطمات انسانی نیز در حوزهٔ همین عکاسی قرار دارد. در واقع هدف اصلی عکاسی جنگ، به تصویر کشیدن چهرهٔ انسانی است که به هر شکل درگیر این نزاع و درگیری است؛ خواه یک سرباز خسته باشد خواه یک کودک غمگین.
همانطور که تاریخ نشان داده است، عکاسی جنگ تاثیر زیادی در افکار عمومی دارد و ممکن است مانند مثال جنگ ویتنام، مردم را در مقابل سیاست کشور قرار داده و حتی دولتمردان را مجبور به توقف جنگ کنند.