عویل.[ ع َ ] ( ع اِمص ) بلندآوازی در گریه و فریاد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). عَول. عولة. رجوع به عول و عولة شود : راست پنداری همی بینم که بازآئی ز مصر درفکنده در سرای ملحدان ویل و عویل.
فرخی.
نوحه کنان و موی کنان به زفیر و عویل و ناله می گفتند. ( جهانگشای جوینی ).
فرهنگ فارسی
فریاد، بلند آوا ی درگریه وناله ۱ - ( مصدر ) بلند کردن آواز به گریه و ناله . ۲ - ( اسم ) بلند و آوازی در گریه و ناله .
فرهنگ معین
(عَ وِ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) صدا بلند کردن در گریه و زاری . ۲ - (اِمص . ) شیون و زاری .
فرهنگ عمید
۱. فریاد. ۲. بلندآوازی در گریه و ناله.
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] عَویل به معنای بلند کردن صدا به گریه را گویند. ۱. ↑ مجمع البحرین، واژه «عول». منبع فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، زیر نظر آیت الله محمود هاشمی شاهرودی، ج۵، ص۵۱۰، برگرفته از مقالهعویل. ...