عوی

لغت نامه دهخدا

عوی. [ ع َوْ وی ی ] ( ص نسبی ) منسوب است به عوة، که بطنی است. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ). و رجوع به عَوّة شود.

عوی. [ ع ُ وَی ی ] ( اِخ ) نام جایگاهی است. ( از معجم البلدان ) ( از منتهی الارب ).

عوی. [ ع َ ] ( اِخ ) رجوع به عوی صیه شود.

ده از دهستان قصبه نصار بخش معمره شهرستان آبادان

زوزه کشید:
عَوى ثُمَّ أَقعى وَاِرتَجَزتُ فَهِجتُهُ
فَأَقبَلَ مِثلَ البَرقِ یَتبَعُهُ الرَعدُ
بحتری