عوکله

لغت نامه دهخدا

( عوکلة ) عوکلة.[ ع َ ک َ ل َ ] ( ع اِ ) پشت توده ریگ. ( منتهی الارب ). عوکل. رجوع به عوکل شود. || ریگ توده بزرگ کم از عقنقل. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). رمل عظیم و بزرگ. ( از اقرب الموارد ). عوکل. رجوع به عوکل.شود. ج ، عوکلات. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس