عوطب

لغت نامه دهخدا

عوطب. [ ع َ طَ ] ( ع اِ ) سختی. ( منتهی الارب ). داهیة. ( اقرب الموارد ). داهیه و بلا و سختی.( ناظم الاطباء ). || لجه دریا، یا آب ساکن میان دو موج. ( منتهی الارب ). لجه دریا، و یا جای مطمئن از دریا که میان دو موج باشد. ( از اقرب الموارد )( از ناظم الاطباء ). || نام درختی است. ( ازمنتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس