لغت نامه دهخدا
( عوذة ) عوذة. [ ذَ ] ( ع اِ ) افسون و تعویذ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).رقیه و تعویذی که انسان برای جلوگیری از ترس یا جنون یا نظر زدن ، مینویسد و بر خود می آویزد. ( از اقرب الموارد ). ج ، عُوَذ. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). فرهنگ فارسی
افسون و تعویذ رقیه و تعویذی که انسان برای جلوگیری از ترس یا جنون یا نظر زدن مینویسد و بر خود میاویزد 