آمار خودکشی ایران در سال ۲۰۱۶
گرد آورنده: احمد لطفی
خودکشی یک اپیدمی و مسئله ی اجتماعی جهانی است. شاید با جسارت به توان گفت؛ حکایت خودکشی و عوامل مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، تربیتی، بهداشتی، و . . . . آن، شرایطی را بوجود آورده است، که افراد دل از دنیا می کَنَند، و آتش به عمر خود می زنند، و به عبارتی دیگر عطای این دنیا را به لقایش می بخشند، و به حذف خویش مبادرت می ورزند. خودکشی مسئله ای فردی نیست، بلکه ریشه در اجتماع دارد، با این مقدمه، که خودکشی نوعی اعتراض به مردم جامعه زمانشان است، خصوصا" آفرادی که فرد خودکشی کننده با آنها سر و کار داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
برخی معتقدند؛ شخص خود کشی کننده ، با عملش ، به خالق زیبائی ها اعتراض کرده است. که چرا این زمانه با مردم ناسازگارش، دنیا را جلوی چشمان وی افسرده و نا امید تیره و تار ساخته اند و انباشت این ناملایمات، فرد نا امید و دلتنگ و آسیب پذیر را چنان از خود بیخود کردند، که تنها راه فرار از مشکلات را خودکشی تشخیص می دهد.
و با خودکشی، اعتراض، و پرخاشگریش را نسبت به خالق خویش آشکار کرده است که چرا وعده های نیکوی خداوند در دنیا برایش تحقق نیافته ، و چرا همنوعانش که اشرف مخلوقاتت عالم هستند، چنین فضا و بلایی بر سرش آورده اند، که از زندگی و حیات اجتماعی بیزار گشته است؟
بنابراین سخن اعتراضی چنین افرادی با خالق. و همنوعانش شاید بیان این ضرب المثل باشد؛
از طلا گشتن پشیمان گشته ایم
مرحمت فرموده ما را مس کنید
گرچه کار برد این ضرب المثل در سایر امور اجتماعی و فرهنگی کار برد و مفهوم و معنی مناسبتری دارد، ولی در این مبحث هم اعتراصی در معنی مجازی دارد، که اگر زندگی یک صیرورت و حرکت به سمت کمال است، با چنان مردمی که موجب آزار و اذیت روحی، و ضایع کردن انسانیت انسان هستند، پس بمیریم بهتراست. اما متون کمال آفرین، و سخن دانشمندان، انسان را به صبر و مقاومت و خوسازی و تلاش برای غلبه بر مشکلاتش دعوت می کنند، به بیان دیگر ، چراغ اراده را روشن کند و با پشتکار ، راه درستِ کمالات را از درون بیغوله ها و دشواری ها پیدا کرده، و خود را از بد بختیها نجات بدهد، این متون علمی و مذهبی، و عقل سلیم ، چنان منطقی را تقویت می کند، که فرد نباید دست از تلاش برای تداوم زندگی، ونجات خویش بر دارد.
ازدیگاه بزرگان و خردمندان، مبتلایان به آسیبهای گوناگون اجتماعی ، اقتصادی، و. . . . را باید مریض اجتماعی تلقی کرد، و برای نجات آنها راه حل ارائه کرد.
تجارب و مشاهدات علمی حکایت از آن دارد، که عمل خودکشی برای آسیب دیدگان روحی، و اجتماعی و. . . تنها روزنه ی خلاصی از مشکلات به حساب می آید. این دیدگاه را از برآیند سخنان خودکشی کنندگانی که بعد از خودکشی زنده مانده اند ، و یا بعد از مدت کمی از دنیا رفته اند، بدست آمده است.
در هر صورت خودکشی یک پدیده ی اجتماعی ا ست که فرد خودخواسته، و با ارا ه ی خویش دست به خودکشی می زند، با این ضمیمه، که فرد در رابطه با دیگران، ساختار زندگیش، با درد ها و رنجهایی که بر وی تحمیل می شوند، مواجه می شود و یک تاریکی و نا امیدی و ناکامی در زندگیش بوجود می آید، و جز خودکشی تدبیر بهتری به ذهنش نمی رسد. امیداست با آمارهای دقیق خودکشی، و تحلیل آنها گامی در راستای کاهش خودکشی برداشته شود.
میزان خودکشی بر طبق بررسی سازمان جهانیِ بهداشت، در کشورهای مختلف، در سال ۲۰۱۶ میلادی به ازای موارد خودکشی، در هر صد هزار نفر در کشور ما ( ایران ) به شرح زیر آمده است؛
طبق آمار منتشره، کشورما در بین ۱۸۶ کشوری که مجموع زنان و مردان آنها خودکشی کرده اند، در رتبه ی ۱۵۵ می باشد.
کشور هایی شیبه ما بنا به مصالحی چون جریمه کردن خانواده ی آنها و سرزنشهایی که ممکن است در پی داشته باشد، و یا زندانی کردن فردی که بعد از خودکشی زنده بماند و یا محاکمه برخی از مسببن خودکشی، و امور دیگر، احتمالا" آمارها خیلی دقیق نباشند، ولی برطبق آماری که سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۶ منتشر کرده، بطور کلی تعداد موارد خودکشی در هر صدهزار تن، ۴ تن گزارش شده است، رتبه ی مردان خودکشی کننده ایرانی در بین ۱۸۶ کشور جهان رتبه ۱۶۱ به تعداد ۴/۹ تن و در این راستا رتبه ی زنان ایرانی در بین ۱۸۶ کشور رقم ۱۲۴ به تعداد ۳/۱ تن در هر صد هزار تن گزارش شده است.
نسبت مردان به زنان خودکشی کننده، نیز ۱/۵۸ بوده ا است.
طبق امار مردان ایرانی به دلیل نان آور بودن خانواده، اعتیاد، فقر، ناکامی، ابعاد شکست، و با افسردگی و ناامیدی، و . . . . خودکشی آنها بیشتر از زنان ایرانی بوده است.
به نظر می آید، درکشور ما آمار دقیقی از خودکش کنندگانی که دیگران را می کشند هنوز بطور دقیق منتشر نشده است.
امیداست، مسئولان بهزیستی و ذیربط، در هر منطقه آمار دقیق و دلائل مختلف خودکشی را در اختیار پژوهشگران، روانشناسان، جامعه شناسان. و مددکاران اجتماعی ، مسئولان دولت قرار دهند، تا چاره ای نظری و عملی برای پیشگیری از این آسیب اجتماعی و اقتصادی به عمل آید.
گرد آورنده: احمد لطفی
خودکشی یک اپیدمی و مسئله ی اجتماعی جهانی است. شاید با جسارت به توان گفت؛ حکایت خودکشی و عوامل مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، تربیتی، بهداشتی، و . . . . آن، شرایطی را بوجود آورده است، که افراد دل از دنیا می کَنَند، و آتش به عمر خود می زنند، و به عبارتی دیگر عطای این دنیا را به لقایش می بخشند، و به حذف خویش مبادرت می ورزند. خودکشی مسئله ای فردی نیست، بلکه ریشه در اجتماع دارد، با این مقدمه، که خودکشی نوعی اعتراض به مردم جامعه زمانشان است، خصوصا" آفرادی که فرد خودکشی کننده با آنها سر و کار داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
برخی معتقدند؛ شخص خود کشی کننده ، با عملش ، به خالق زیبائی ها اعتراض کرده است. که چرا این زمانه با مردم ناسازگارش، دنیا را جلوی چشمان وی افسرده و نا امید تیره و تار ساخته اند و انباشت این ناملایمات، فرد نا امید و دلتنگ و آسیب پذیر را چنان از خود بیخود کردند، که تنها راه فرار از مشکلات را خودکشی تشخیص می دهد.
و با خودکشی، اعتراض، و پرخاشگریش را نسبت به خالق خویش آشکار کرده است که چرا وعده های نیکوی خداوند در دنیا برایش تحقق نیافته ، و چرا همنوعانش که اشرف مخلوقاتت عالم هستند، چنین فضا و بلایی بر سرش آورده اند، که از زندگی و حیات اجتماعی بیزار گشته است؟
بنابراین سخن اعتراضی چنین افرادی با خالق. و همنوعانش شاید بیان این ضرب المثل باشد؛
از طلا گشتن پشیمان گشته ایم
مرحمت فرموده ما را مس کنید
گرچه کار برد این ضرب المثل در سایر امور اجتماعی و فرهنگی کار برد و مفهوم و معنی مناسبتری دارد، ولی در این مبحث هم اعتراصی در معنی مجازی دارد، که اگر زندگی یک صیرورت و حرکت به سمت کمال است، با چنان مردمی که موجب آزار و اذیت روحی، و ضایع کردن انسانیت انسان هستند، پس بمیریم بهتراست. اما متون کمال آفرین، و سخن دانشمندان، انسان را به صبر و مقاومت و خوسازی و تلاش برای غلبه بر مشکلاتش دعوت می کنند، به بیان دیگر ، چراغ اراده را روشن کند و با پشتکار ، راه درستِ کمالات را از درون بیغوله ها و دشواری ها پیدا کرده، و خود را از بد بختیها نجات بدهد، این متون علمی و مذهبی، و عقل سلیم ، چنان منطقی را تقویت می کند، که فرد نباید دست از تلاش برای تداوم زندگی، ونجات خویش بر دارد.
ازدیگاه بزرگان و خردمندان، مبتلایان به آسیبهای گوناگون اجتماعی ، اقتصادی، و. . . . را باید مریض اجتماعی تلقی کرد، و برای نجات آنها راه حل ارائه کرد.
تجارب و مشاهدات علمی حکایت از آن دارد، که عمل خودکشی برای آسیب دیدگان روحی، و اجتماعی و. . . تنها روزنه ی خلاصی از مشکلات به حساب می آید. این دیدگاه را از برآیند سخنان خودکشی کنندگانی که بعد از خودکشی زنده مانده اند ، و یا بعد از مدت کمی از دنیا رفته اند، بدست آمده است.
در هر صورت خودکشی یک پدیده ی اجتماعی ا ست که فرد خودخواسته، و با ارا ه ی خویش دست به خودکشی می زند، با این ضمیمه، که فرد در رابطه با دیگران، ساختار زندگیش، با درد ها و رنجهایی که بر وی تحمیل می شوند، مواجه می شود و یک تاریکی و نا امیدی و ناکامی در زندگیش بوجود می آید، و جز خودکشی تدبیر بهتری به ذهنش نمی رسد. امیداست با آمارهای دقیق خودکشی، و تحلیل آنها گامی در راستای کاهش خودکشی برداشته شود.
میزان خودکشی بر طبق بررسی سازمان جهانیِ بهداشت، در کشورهای مختلف، در سال ۲۰۱۶ میلادی به ازای موارد خودکشی، در هر صد هزار نفر در کشور ما ( ایران ) به شرح زیر آمده است؛
طبق آمار منتشره، کشورما در بین ۱۸۶ کشوری که مجموع زنان و مردان آنها خودکشی کرده اند، در رتبه ی ۱۵۵ می باشد.
کشور هایی شیبه ما بنا به مصالحی چون جریمه کردن خانواده ی آنها و سرزنشهایی که ممکن است در پی داشته باشد، و یا زندانی کردن فردی که بعد از خودکشی زنده بماند و یا محاکمه برخی از مسببن خودکشی، و امور دیگر، احتمالا" آمارها خیلی دقیق نباشند، ولی برطبق آماری که سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۶ منتشر کرده، بطور کلی تعداد موارد خودکشی در هر صدهزار تن، ۴ تن گزارش شده است، رتبه ی مردان خودکشی کننده ایرانی در بین ۱۸۶ کشور جهان رتبه ۱۶۱ به تعداد ۴/۹ تن و در این راستا رتبه ی زنان ایرانی در بین ۱۸۶ کشور رقم ۱۲۴ به تعداد ۳/۱ تن در هر صد هزار تن گزارش شده است.
نسبت مردان به زنان خودکشی کننده، نیز ۱/۵۸ بوده ا است.
طبق امار مردان ایرانی به دلیل نان آور بودن خانواده، اعتیاد، فقر، ناکامی، ابعاد شکست، و با افسردگی و ناامیدی، و . . . . خودکشی آنها بیشتر از زنان ایرانی بوده است.
به نظر می آید، درکشور ما آمار دقیقی از خودکش کنندگانی که دیگران را می کشند هنوز بطور دقیق منتشر نشده است.
امیداست، مسئولان بهزیستی و ذیربط، در هر منطقه آمار دقیق و دلائل مختلف خودکشی را در اختیار پژوهشگران، روانشناسان، جامعه شناسان. و مددکاران اجتماعی ، مسئولان دولت قرار دهند، تا چاره ای نظری و عملی برای پیشگیری از این آسیب اجتماعی و اقتصادی به عمل آید.