عواق

لغت نامه دهخدا

عواق. [ ع ُ ] ( ع اِ ) آوازی است که از شکم ستور برآید وقت رفتار. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). صوتی است که از شکم دابه خارج میشود هنگام راه رفتن. ( از اقرب الموارد ). عَویق. رجوع به عویق شود.

عواق. [ ع َ واق ق ] ( ع اِ ) عواق النخل ؛ نهال ریزه خرما. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس