عنیق

لغت نامه دهخدا

عنیق. [ ع َ ] ( ع اِ ) گردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). عنق. ( اقرب الموارد ). || ( ص ) دست در گردن یکدیگر اندازنده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). دو نفر که دست در گردن یکدیگر اندازند، هر یک عنیق اند مردیگری را. ( ناظم الاطباء ). معانق. ( اقرب الموارد ).
عنیق. [ ع ُ ن َ ] ( اِخ ) ( ذات... ) آبیست در نزدیکی حاجر در یک میلی نشناش در طریق مکه از کوفه. ( از معجم البلدان ).
عنیق. [ ع ُ ن َی ْ ی ِ ] ( اِخ ) مصغر عَناق ، و آن جایگاهی است در شعر جریر. ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس