عنظوان. [ ع ُ ظُ ] ( ع ص ) مرد بدزبان فحاش و ریاکار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء )( از اقرب الموارد ). و یا مرد استهزأکننده برانگیزنده. ( از اقرب الموارد ) ( از تاج العروس ). عنظیان. رجوع به عنظیان شود. || ( اِ ) نوعی از شورگیاه که درد شکم آرد ستور را. و یا بهترین اُشنان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). گیاهی است از نوع حَمض که هرگاه شتر بسیاراز آن بخورد شکم وی به درد آید. و یا بهترین نوع اشنان. ( از اقرب الموارد ). || ( اِخ ) لقب عوف بن کنانه است. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). عنظوان. [ ع ُظُ ] ( اِخ ) آبی است مر بنی تمیم را. ( منتهی الارب ).
