عنتری
لغت نامه دهخدا
عنتری. [ ع َ ت َ ] ( اِخ ) نام وی محمدبن مجلی بن صائغ جزری و کنیه اش ابوالمؤید و شهرتش عنتری است. وی طبیب و حکیم و فلسفه دان و ادیب بودو شعر نیز نیکو می سرود. او از اهالی الجزیرة، بین دجله و فرات بود و در ابتدا به جمعآوری و نوشتن اخبارعنترةبن شداد عبسی اشتغال داشت لذا بدین نام شهرت یافت. عنتری در حدود سال 570 هَ.ق. درگذشت. و او را کتابهایی است که از آن جمله است : 1- النور المجتنی ، در ادبیات و اخبار که آن را بر حسب فصلهای سال مرتب کرده است. 2- الجمانة، در علم طبیعیات و الهیات. 3- العشق الالهی و الطبیعی. 4- الاقرباذین که کتابی است بزرگ. ( از الاعلام زرکلی از طبقات الاطباء ج 1 ص 290 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید