آری مرا بدان کت برخیزم
وز زلف عنبرینت بیاویزم.
سروری ( از فرهنگ اسدی ).
خانهای زرین و جواهر و عنبرین ها و کافورین ها و مشک و عود بسیار در آنجا نهادند. ( تاریخ بیهقی ص 366 ).سهی سروی که من دارم نظر بر قد رعنایش
دو عالم چون دو زلف عنبرین افتاده درپایش.
خاقانی.
بس اشک شکرین که فروبارم از نیازبس آه عنبرین که بعمدا برآورم.
خاقانی.
نفس عنبرین دار و آه آتشین زن کزین خوشتر آب و هوایی نیابی.
خاقانی.
بهشتی مرغی آمد سوی گلزارربود آن عنبرین گل را بمنقار.
نظامی.
عنبرین طره سرای سپهرطره ماه درکشید به مهر.
نظامی.
در اینجا عنبرین شمعی دهد نورز باد سرد افشانند کافور.
نظامی.
عنبرین چوگان زلفش را گر استقصا کنی زیر هر مویی سری بینی که سرگردان اوست.
سعدی.
گیرم که عنبرین سخنت نافه ختاست کس نافه ارمغان نبَرَد جانب ختا.
قاآنی.
|| نوعی گردن بند عنبرسرشت. ( شرفنامه نظامی چ وحید ص 432 ). عنبرچه. عنبرینه. رجوع به عنبرینه و عنبرچه شود : همه عنبرین دار و خلخال پوش
سر زلف پیچیده بالای گوش.
نظامی.
- عنبرین بو ؛ دارای بوی عنبر. خوشبو : آن گوی معنبر است در جیب
یا بوی دهان عنبرین بوست ؟
سعدی.
غبار راه طلب کیمیای بهروزیست غلام دولت آن خاک عنبرین بویم.
حافظ.
- عنبرین بوی ؛ دارای بوی عنبر. خوشبوی چون عنبر : ولیک در همه کاشانه هیچ بوی نبود
مگر شمامه انفاس عنبرین بویم.
سعدی.
ای باد بهار عنبرین بوی در پای لطافت تو میرم.
سعدی.
- عنبرین خال ؛ دارنده خال عنبری. دارنده خال سیاه. از اسمای محبوب است. ( آنندراج ).- عنبرین ختام ؛ نامه ای که مهر آن عنبرین باشد گویا اشاره به آیه «ختامه مسک » است :
از حرمت هر کبوتری که بپرید
نامه او عنبرین ختام برآمد.
خاقانی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 180 ).
- عنبرین خط ؛ دارنده خط عنبری. از اسمای محبوب و معشوق است. ( از آنندراج ).بیشتر بخوانید ...