عَنْبَرانی
یا اَمْبَرانی از گویش های تالشی شمالی که در عنبران نمین، واقع در استان اردبیل، و بخش های کوچکی از تالش بدان سخن می گویند. صامت های این گویش همانند صامت فارسی است. از ویژگی های بارز عنبرانی حذف /r/ میانی و پایانی است در: penia «پنجره»، tukir «تاریکی»، xaba «خَبَر». نشانة جمع -un در kurun «کورها» و در مواردی که مصوت و پایانی /-u/ باشد یکی از -uها حذف می شود: du «درخت» dun «درخت ها» و اگر مصوت پایانی -a باشد علامت جمع -hon است: kiga «جوجه»، kijahon «جوجه ها». نشانة صفت فاعلی -a آغازین است که پیش از ستاک امر قرار می گیرد: abam «گریان». مضاف بر مضاف الیه مقدم است: و نشانة آن تحت تأثیر ترکی -i بعد از اسم است. صفت نیز بر موصوف مقدم است. نشانه های مصدری -e و در مواردی -ay پایانی است. diye «دیدن»، bany «توانستن». پیشوندهای فعلی عبارت اند از p-، d-،u-: شماری از واژگان عنبرانی: oya «تخم مرغ»، husta «آهسته»، yavr «جو»، ho «پیش/جلو»، tava «تبر»، uv «آب»، ang «آرواره»، و vayi «عروس».
50010800
یا اَمْبَرانی از گویش های تالشی شمالی که در عنبران نمین، واقع در استان اردبیل، و بخش های کوچکی از تالش بدان سخن می گویند. صامت های این گویش همانند صامت فارسی است. از ویژگی های بارز عنبرانی حذف /r/ میانی و پایانی است در: penia «پنجره»، tukir «تاریکی»، xaba «خَبَر». نشانة جمع -un در kurun «کورها» و در مواردی که مصوت و پایانی /-u/ باشد یکی از -uها حذف می شود: du «درخت» dun «درخت ها» و اگر مصوت پایانی -a باشد علامت جمع -hon است: kiga «جوجه»، kijahon «جوجه ها». نشانة صفت فاعلی -a آغازین است که پیش از ستاک امر قرار می گیرد: abam «گریان». مضاف بر مضاف الیه مقدم است: و نشانة آن تحت تأثیر ترکی -i بعد از اسم است. صفت نیز بر موصوف مقدم است. نشانه های مصدری -e و در مواردی -ay پایانی است. diye «دیدن»، bany «توانستن». پیشوندهای فعلی عبارت اند از p-، d-،u-: شماری از واژگان عنبرانی: oya «تخم مرغ»، husta «آهسته»، yavr «جو»، ho «پیش/جلو»، tava «تبر»، uv «آب»، ang «آرواره»، و vayi «عروس».
50010800
wikijoo: عنبرانی