عنبب

لغت نامه دهخدا

عنبب. [ عُم ْ ب َ / ب ُ ] ( ع اِ ) بسیاری و فراوانی آب. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء )( از اقرب الموارد ). || گیاهی است. ( منتهی الارب ). نباتی است. ( از اقرب الموارد ). || مقدم سیل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || مقدم قوم. ( از اقرب الموارد ).
عنبب. [ عُم ْ ب ُ / ع ُ ن ُ ب ُ / عُم ْ ب َ ] ( اِخ ) موضعی است و یا وادیی است به یمن. ( از منتهی الارب ). موضعی است در شعر ابوصخر هذلی. و گویند وادیی است در یمن. ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس