( عنایةا ) عنایةا. [ ع ِی َ تُل ْ لاه ] ( ع اِ مرکب ) توجه و لطف خداوند. || ( اِخ ) آن را نام مردان نهند که در این مورد مصدر است بمعنی اسم مفعول ، یعنی مورد توجه خداوند.
