عنایت ازلی. [ ع ِ ی َ ت ِ اَ زَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) ( اصطلاح حکما ) عنایة ازلیة همان قضای الهی است ، یعنی علم حق است به آنچه سزاوارست هستی پذیرد. رجوع به قضاء در همین لغت نامه و کشاف اصطلاحات الفنون شود.
فرهنگ فارسی
یا عنایه ازلیه نزد حکما همان قضای الهی است یعنی علم حق است به آنچه سزاوار است هستی پذیرد
