عناصر موسیقی

موسیقی را می توان با در نظر گرفتن انواع عناصر یا قسمت های آن ( جنبه ها، مشخصه ها، ویژگی ها ) به صورت جداگانه یا با هم تجزیه و تحلیل کرد. لیستی که معمولاً از عناصر اصلی استفاده می شود شامل ارتفاع، زمان، بافت، حجم، مدت و فرم است. عناصر موسیقی ممکن است با عناصر هنری یا طراحی مقایسه شوند.
به گفته هوارد گاردنر، [ ۱] در مورد عناصر اصلی تشکیل دهنده موسیقی اختلاف چندانی وجود ندارد، اگرچه کارشناسان در تعاریف دقیق آنها اختلاف نظر دارند. هارولد اوون لیست خود را بر اساس ویژگی های صدا تنظیم می کند: صدای، آهنگ، شدت و مدت [ ۲] در حالی که جان کاستلینی مدت زمان را حذف می کند. [ ۳] بیشتر تعاریف موسیقی شامل ارجاع به صدا [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] است و درک صدا را می توان به شش فرایند شناختی تقسیم کرد. آنها عبارتند از: زیروبمی، دیرند، بلندی صدا، طنین، بافت صوتی و موقعیت مکانی. [ ۸]
«پارامتر» هر عنصری است که بتوان آن را جدا از سایر عناصر دستکاری ( ترکیب ) کرد یا در زمینه آموزشی به طور جداگانه بر آن تمرکز کرد. [ نیازمند منبع] لئونارد بی مایر تمایز پارامترهای درون یک فرهنگ را با محدودیت های مختلف آنها با پارامترهای مستقل در موسیقی مانند ملودی، هارمونی، آهنگ، و غیره مقایسه می کند. [ ۹] اولین فردی که اصطلاح پارامتر را در موسیقی به کار برد ممکن است جوزف شیلینگر باشد، اگرچه محبوبیت نسبی آن ممکن است به دلیل ورنر مایار - اپلار باشد. [ ۱۰] درجه بندی تغییر تدریجی در یک پارامتر یا همپوشانی دو بلوک صدا است.
لئونارد بی مایر، ملودی، ریتم، آهنگ، هماهنگی و موارد مشابه را فهرست می کند[ ۱۱] به عنوان عناصر اصلی موسیقی، در حالی که نارمور ملودی، هارمونی، ریتم، پویایی، تسیتورا، آهنگ، سرعت، متر، بافت، «و غیره» را ذکر می کند. [ ۱۲] از نظر مک کلن، دو چیز را باید در نظر گرفت، کیفیت یا وضعیت یک عنصر و تغییر آن در طول زمان. [ ۱۳] آلن مریام[ ۱۴] یک مدل تحقیق نظری ارائه داد که فرض می کند سه جنبه همیشه در فعالیت های موسیقی وجود دارد: مفهوم، رفتار و صدا. ویرجیل تامسون [ ۱۵] «مواد اولیه» موسیقی را به ترتیب کشف مفروض آنها ذکر می کند: ریتم، آهنگ و هماهنگی. از جمله متضاد و تنظیم. در اواخر قرن بیستم، تحصیلات موسیقی شروع به توجه بیشتر به عناصر اجتماعی و فیزیکی موسیقی کرد. [ ۱۶] به عنوان مثال: اجرا، اجتماعی، جنسیت، رقص و تئاتر موزیکال.