عموزین الدین

عَموزِیْنُ الدّینْ ( اَمیرْزِیْن ُالدّینْ ) یکی از کوی های شمالی و شمال باختری تبریز است که تاریخی کهن و پر بار دارد و در قدیم مردم با اصل و نسب تبریز در آن می زیسته اند. از مشاهیر این کوی می توان از زینب پاشا و محمدتقی جعفری نام برد. یکی از گورستان های قدیمی تبریز در کنار این کوی است که تاریخچه ای دیرینه دارد. این کوی از سوی شمال به رودخانهٔ مهران رود، از سوی جنوب به کوی حکم آباد، از سوی خاور به کوی چوستدوزان و از سوی باختر به کوی جمشیدآباد می رسد.
در یکی از وقف نامه های مربوط به زمان قراقویونلوها به نام وقف نامهٔ مظفریه نام عموزین الدین با عنوان امیرزین العارفین نوشته شده است. از قنات های معروف این کوی می توان از ایلانلو، علی خاتون و میرقاسم نام برد. مسجد تاریخی معجز از مهمترین مساجد عموزین الدین به شمار می رود. [ ۱] یکی از مشاغل قدیمی این کوی نمک فروشی است که پیشه بیشتر مردم این منطقه به شمار می رفت که اکنون نیز تعدادی از اهالی کوی به این کار مشغولند. بیشتر اهالی تبریز برای تهیه نمک به کوی عموزین الدین مراجعه می کنند و در قدیم عده ای نیز با حمل نمک بر روی گاری های اسب کش به کوچه پس کوچه های شهر تبریز رفته و با فروش این کالا امرار معاش می کردند. در زبان ترکی به نمک فروشان «دوزچولار» می گویند. [ ۲]