عملیات والکوره ( آلمانی: Operation Walküre که با نام عملیات والکری هم شناخته می شود ) مهم ترین سوء قصدی بود که نسبت به جان هیتلر رهبر آلمان نازی در ۲۰ ژوئیه سال ۱۹۴۴ میلادی صورت گرفت. این سوءقصد در مقر هیتلر به نام آشیانه گرگ و توسط تعدادی از افسران و ژنرال های عالی رتبهٔ آلمان نازی صورت گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
طراحان این سوء قصد افسران و ژنرال های عالی رتبه ارتش آلمان چون آدمیرال ویلهلم کاناریس و گونتر فون کلوگه بودند و مجری عملیات بمب گذاری کلاوس فون اشتاوفنبرگ بود.
کلنل کلاوس فون اشتاوفنبرگ که قصد ترور هیتلر را داشت، این امکان را می یابد که برای گزارش دربارهٔ ارتش ذخیره آلمان، در جلسه هیتلر با سران ارتش حضور یابد. این جلسه در راستنبورگ در پروس خاوری برگزار شده بود. در روز سوءقصد، اشتاوفنبرگ کیفی حاوی بمب را در نزدیکی هیتلر و در زیر میزی می گذارد که در اطراف آن هیتلر و ژنرال هایش نقشه های جنگی را بررسی می کردند. او سپس به بهانه یک تماس تلفنی خارج شده و فوراً عازم برلین می شود تا پس از قتل هیتلر، ارتش ذخیره را به خیزش دعوت کند. اما پای یکی از افسران به کیف برخورد می کند و او کیف را برداشته و آن را در فاصله دورتری قرار می دهد. این کار باعث می شود که انفجار بمب نتواند آسیب مهمی به هیتلر برساند. این افسر خود نیز از طرح ترور باخبر بود اما نمی دانست که این طرح قرار بود همان روز اجرا شود. بعد از انفجار بمب در مقر هیتلر، سرهنگ اشتاوفنبرگ به سرعت خود را به برلین رساند تا کودتا را به نتیجه برساند او طرح عملیات والکری که پیش تر به امضای خود هیتلر رسیده بود و هدف آن جلوگیری از کودتا توسط نیروی اس اس بر علیه هیتلر بود را به همراه چند تن از سیاست مداران برجسته و نظامیان عالی رتبه آغاز کرد. او نیروی ذخیره ارتش آلمان را مأمور دستگیری نیروهای اس اس کرد؛ اما این طرح در آخرین لحظه شکست خورد، زیرا فرمانده نیروهای ذخیره ارتش آلمان از زنده بودن هیتلر آگاه شد مطمئن گشت این کودتا در اصل بر ضد هیتلر بوده است.
هنگام ظهر که انفجار رخ می دهد، میز کنفرانس مانند یک حفاظ مانع از کشته شدن هیتلر شده و او فقط جراحتی سطحی می بیند، اما پرده های گوش او پاره شده و تا پایان عمر دچار لرزش دست و پا می شود. عاملان سوءقصد که از سرنوشت هیتلر نا مطمئن بودند در به دست گرفتن قدرت تردید به خرج می دهند.
... [مشاهده متن کامل]
طراحان این سوء قصد افسران و ژنرال های عالی رتبه ارتش آلمان چون آدمیرال ویلهلم کاناریس و گونتر فون کلوگه بودند و مجری عملیات بمب گذاری کلاوس فون اشتاوفنبرگ بود.
کلنل کلاوس فون اشتاوفنبرگ که قصد ترور هیتلر را داشت، این امکان را می یابد که برای گزارش دربارهٔ ارتش ذخیره آلمان، در جلسه هیتلر با سران ارتش حضور یابد. این جلسه در راستنبورگ در پروس خاوری برگزار شده بود. در روز سوءقصد، اشتاوفنبرگ کیفی حاوی بمب را در نزدیکی هیتلر و در زیر میزی می گذارد که در اطراف آن هیتلر و ژنرال هایش نقشه های جنگی را بررسی می کردند. او سپس به بهانه یک تماس تلفنی خارج شده و فوراً عازم برلین می شود تا پس از قتل هیتلر، ارتش ذخیره را به خیزش دعوت کند. اما پای یکی از افسران به کیف برخورد می کند و او کیف را برداشته و آن را در فاصله دورتری قرار می دهد. این کار باعث می شود که انفجار بمب نتواند آسیب مهمی به هیتلر برساند. این افسر خود نیز از طرح ترور باخبر بود اما نمی دانست که این طرح قرار بود همان روز اجرا شود. بعد از انفجار بمب در مقر هیتلر، سرهنگ اشتاوفنبرگ به سرعت خود را به برلین رساند تا کودتا را به نتیجه برساند او طرح عملیات والکری که پیش تر به امضای خود هیتلر رسیده بود و هدف آن جلوگیری از کودتا توسط نیروی اس اس بر علیه هیتلر بود را به همراه چند تن از سیاست مداران برجسته و نظامیان عالی رتبه آغاز کرد. او نیروی ذخیره ارتش آلمان را مأمور دستگیری نیروهای اس اس کرد؛ اما این طرح در آخرین لحظه شکست خورد، زیرا فرمانده نیروهای ذخیره ارتش آلمان از زنده بودن هیتلر آگاه شد مطمئن گشت این کودتا در اصل بر ضد هیتلر بوده است.
هنگام ظهر که انفجار رخ می دهد، میز کنفرانس مانند یک حفاظ مانع از کشته شدن هیتلر شده و او فقط جراحتی سطحی می بیند، اما پرده های گوش او پاره شده و تا پایان عمر دچار لرزش دست و پا می شود. عاملان سوءقصد که از سرنوشت هیتلر نا مطمئن بودند در به دست گرفتن قدرت تردید به خرج می دهند.
