عملیات مخفیانه

برای اینکه عملیات، عملیات مخفیانه باشد باید از دید نهاد نظارتی، پنهان شود. به ویژه اینکه به منظور جلب اعتماد یک فرد یا سازمان برای یادگیری یا تأیید اطلاعات محرمانه یا به دست آوردن اعتماد افراد مورد هدف، برای گردآوری اطلاعات یا شواهد، هویت واقعی شخص، پنهان شود یا از هویت فرضی استفاده شود. به شکل سنتی، این روشی است که سازمان های اجرای قانون یا کارآگاهان خصوصی انجام می دهند و به کسی که در چنین نقشی فعالیت می کند مأمور مخفی گفته می شود.
در طول تاریخ، کارهای مخفیانه، به شیوه های گوناگون انجام شده اند. اما نخستین برنامه مخفی سازمان یافته، اما غیررسمی را اوژن - فرانسوا ویدوک در اوایل سده ۱۹ ( میلادی ) در امپراتوری یکم فرانسه برای بازگشت بوربون ها به سلطنت فرانسه انجام داد. در پایان سال ۱۸۱۱ ( میلادی ) ویدوک یک واحد لباس شخصی به نام «تیپ امنیتی» به راه انداخت که بعدها با نام «اداره ریاست پلیس»، زیرمجموعه واحد پلیس امنیتی شد. در آغاز، «تیپ امنیتی» ۸ و سپس ۱۲ و در ۱۸۲۳ ( میلادی ) ۲۰ کارمند داشت. یک سال پس از آن، دوباره رشد کرد تا به ۲۸ کارمند رسید. همچنین ۸ نفر نیز مخفیانه برای تیپ امنیتی کار می کردند و به جای حقوق، مجوز قمارخانه می گرفتند. شمار زیادی از زیردستان ویدوک، مانند خود او، در گذشته، بزهکار بودند. [ ۱]
خود ویدوک، مأموران خود را آموزش می داد. برای نمونه، به انتخاب فریب درست، بر پایه گونه مأموریت، کمک می کرد. خود او هم به دنبال بزهکاران می رفت. یادداشت های او پر از داستان هایی دربارهٔ چگونگی پیشی گرفتن از کلاهبرداران، با تظاهر به گدا بودن یا پیرمرد دیوث هستند. در زمانی، او حتی مرگ خود را نیز شبیه سازی کرده بود. [ ۲]
در انگلستان، نخستین نیروی پلیس مخفی امروزی در سال ۱۸۲۹ ( میلادی ) به دست رابرت پیل به نام سرویس «پلیس منطقه کلان شهری لندن» پایه گذاری شد. از همان آغاز، این نیرو، گاهی لباس شخصی ها را به کار می گرفت. اما مردم از بابت اینکه از این نیروها برای سرکوب سیاسی استفاده شود نگران بودند. برای رفع بخشی از این نگرانی ها در سال ۱۸۴۵ ( میلادی ) چند دستور رسمی پلیس، همه عملیات مخفیانه را موظف می کردند که به طور خاص، یک سرپرست ( پلیس ) اجازه انجام آنها را بدهد. تنها در سال ۱۸۶۹ ( میلادی ) بود که رئیس پلیس ادموند هندرسون، یک واحد رسمی کارگاه لباس شخصی ایجاد کرد. [ ۳]