عملیات فتح المبین عملیات نظامی گسترده نیروهای مسلح ایران، علیه نیروهای مسلح عراق، در خلال جنگ ایران و عراق بود، که در فروردین ۱۳۶۱ با تلفات بالای انسانی، پس از ۷ روز نبرد سنگین و با پیروزی قاطع نیروهای ایرانی و عقب نشینی نیروهای عراق از سرزمین های اشغال شده، به پایان رسید.
... [مشاهده متن کامل]
این عملیات در ساعت ۳۰ دقیقه بامداد روز دوشنبه ۲ فروردین ۱۳۶۱ در جبهه جنوبی، در منطقه غرب شهرهای شوش و دهلران با وسعت حدود ۲٫۵۰۰ کیلومتر مربع در استان خوزستان انجام شد. طرح ریزی عملیات فتح المبین از اواسط آبان ۱۳۶۰ آغاز شده بود. بسیاری بر این باورند که این عملیات نقطه عطف جنگ ایران و عراق است، که در نهایت منجر به بیرون راندن نیروهای عراقی از بخش بزرگی از خاک خوزستان شد. هر چند برخی دیگر از مفسران جنگ، عملیات بیت المقدس را تعیین کننده ترین عملیات در طول جنگ ایران و عراق می دانند. در مجموع عملیات فتح المبین باعث آزادسازی ۲٫۴۰۰ کیلومتر مربع از سرزمین های اشغالی، شامل ده ها بخش و روستا و نیز چندین جاده ارتباطی مهم در استان خوزستان شد، همچنین شهرهای دزفول، شوش، دهلران و اندیمشک، همچنین پایگاه هوایی دزفول از دید و تیر مؤثر نیروهای عراقی خارج گردید.
با خاتمه یافتن عملیات طریق القدس، تلاش برای اجرای عملیات بعدی به منظور جلوگیری از قدرت تصمیم گیری، تجدید سازمان و تقویت روحیه ارتش عراق آغاز شد. در این شرایط که نیروهای ایرانی ابتکار عمل در جنگ و پشت جبهه را در دست داشتند، دو منطقه «غرب دزفول» و «منطقه عمومی خرمشهر» ( غرب کارون ) نظر فرماندهان ایرانی را به خود جلب کرده بود، که الزاماً می بایست یکی از آن ها جهت اجرای عملیات بعدی نیروهای ایرانی انتخاب می شد.
پس از مدت ها بحث و بررسی، فرماندهان نیروی زمینی ارتش، منطقه خرمشهر و فرماندهان سپاه پاسداران منطقه غرب دزفول را برای انجام عملیات آینده پیشنهاد کردند، که سرانجام منطقه پیشنهادی سپاه به دلایلی همچون تناسب یگان های خودی با وسعت این منطقه و تناسب شرایط طبیعی این منطقه با رزم قوای پیاده، جهت انجام عملیات فتح المبین برگزیده شد.
طرح ریزی عملیات فتح المبین از اواسط آبان ماه ۱۳۶۰ آغاز شد و پس از هماهنگی های گسترده میان فرماندهان نظامی، سرانجام طرح عملیاتی شماره ۱ فتح المبین در اواخر دی ماه همان سال آماده شد. روز ۱۳ بهمن ۱۳۶۰ در پی یک نشست مشترک میان فرماندهان ارشد سپاه و ارتش، طرح یادشده به یگان های اجرایی، ابلاغ و متعاقب دریافت اطلاعات جدید در ۳۰ بهمن ماه همان سال، طرح اولیه بازنگری شده و طرح شماره ۲ در ۱۳ اسفندماه ۱۳۶۰ انتشار یافت.
... [مشاهده متن کامل]
این عملیات در ساعت ۳۰ دقیقه بامداد روز دوشنبه ۲ فروردین ۱۳۶۱ در جبهه جنوبی، در منطقه غرب شهرهای شوش و دهلران با وسعت حدود ۲٫۵۰۰ کیلومتر مربع در استان خوزستان انجام شد. طرح ریزی عملیات فتح المبین از اواسط آبان ۱۳۶۰ آغاز شده بود. بسیاری بر این باورند که این عملیات نقطه عطف جنگ ایران و عراق است، که در نهایت منجر به بیرون راندن نیروهای عراقی از بخش بزرگی از خاک خوزستان شد. هر چند برخی دیگر از مفسران جنگ، عملیات بیت المقدس را تعیین کننده ترین عملیات در طول جنگ ایران و عراق می دانند. در مجموع عملیات فتح المبین باعث آزادسازی ۲٫۴۰۰ کیلومتر مربع از سرزمین های اشغالی، شامل ده ها بخش و روستا و نیز چندین جاده ارتباطی مهم در استان خوزستان شد، همچنین شهرهای دزفول، شوش، دهلران و اندیمشک، همچنین پایگاه هوایی دزفول از دید و تیر مؤثر نیروهای عراقی خارج گردید.
با خاتمه یافتن عملیات طریق القدس، تلاش برای اجرای عملیات بعدی به منظور جلوگیری از قدرت تصمیم گیری، تجدید سازمان و تقویت روحیه ارتش عراق آغاز شد. در این شرایط که نیروهای ایرانی ابتکار عمل در جنگ و پشت جبهه را در دست داشتند، دو منطقه «غرب دزفول» و «منطقه عمومی خرمشهر» ( غرب کارون ) نظر فرماندهان ایرانی را به خود جلب کرده بود، که الزاماً می بایست یکی از آن ها جهت اجرای عملیات بعدی نیروهای ایرانی انتخاب می شد.
پس از مدت ها بحث و بررسی، فرماندهان نیروی زمینی ارتش، منطقه خرمشهر و فرماندهان سپاه پاسداران منطقه غرب دزفول را برای انجام عملیات آینده پیشنهاد کردند، که سرانجام منطقه پیشنهادی سپاه به دلایلی همچون تناسب یگان های خودی با وسعت این منطقه و تناسب شرایط طبیعی این منطقه با رزم قوای پیاده، جهت انجام عملیات فتح المبین برگزیده شد.
طرح ریزی عملیات فتح المبین از اواسط آبان ماه ۱۳۶۰ آغاز شد و پس از هماهنگی های گسترده میان فرماندهان نظامی، سرانجام طرح عملیاتی شماره ۱ فتح المبین در اواخر دی ماه همان سال آماده شد. روز ۱۳ بهمن ۱۳۶۰ در پی یک نشست مشترک میان فرماندهان ارشد سپاه و ارتش، طرح یادشده به یگان های اجرایی، ابلاغ و متعاقب دریافت اطلاعات جدید در ۳۰ بهمن ماه همان سال، طرح اولیه بازنگری شده و طرح شماره ۲ در ۱۳ اسفندماه ۱۳۶۰ انتشار یافت.
