عملیات برتری یک عملیات نظامی بریتانیا در سال۱۹۶۱ برای حمایت از کشور تازه استقلال یافته کویت در برابر ادعاهای ارضی همسایه آن، عراق بود. بریتانیا به درخواست حفاظت از شیخ عبدالله سوم السلیم الصباح کویت واکنش نشان داد و نیروهای هوایی، دریایی و زمینی ظرف چند روز مستقر شدند. عراق حمله نکرد و نیروهای انگلیسی جای خود را به اتحادیه عرب دادند. عراق در سال۱۹۶۳ استقلال کویت را به رسمیت شناخت.
در سال۱۹۵۸ عبدالکریم قاسم قدرت را در عراق به دست گرفت. قدرت های غربی او را غیرقابل پیش بینی و عراق را بی ثبات می دانستند. در ۲۵ ژوئن۱۹۶۱، پس از انصراف بریتانیا از قدرت در کویت، قاسم اعلام کرد که کویت به عراق ملحق خواهد شد و تهدید نظامی از سوی بریتانیا قریب الوقوع تلقی شد. [ ۱] دلایل جنگ طلبی عراق قابل بحث است، اما علاوه بر سود سیاسی که از یک عملیات نظامی موفق به دست می آمد، دارایی های کویت در آن زمان شامل ذخایر احتمالی نفت ( که بعداً تأیید شد ) و دسترسی امن به دریا بود که عراق فاقد آن بود.
پس از مهر و موم شدن مرزها و دفاع توسط مبارک عبدالله الجابر الصباح و معاون وی، سرهنگ شیخ صالح محمد الصباح در برابر تهاجم پیش بینی شده، سرتیپ شیخ مبارک به یازدهمین حاکم کویت و امیر اول شیخ عبدالله سوم السلیم آل توصیه کرد. صباح به بند۴ توافقنامه استقلال استناد می کند که در آن آمده بود کویت می تواند از بریتانیا درخواست حمایت نظامی کند که در ۳۰ ژوئن۱۹۶۱ انجام شد.
بریتانیا مسئولیت حفاظت نظامی کویت را پذیرفته بود[ ۱] و به سرعت یک نیروی عملیات دریایی قوی شامل تفنگداران دریایی سلطنتی از ۴۲ تکاور فرستاد.
یک تیم متشکل از ۴۲کماندو با هلیکوپتر از بالوارک به فرودگاه وارد شد که یک اسکادران از هاوکر هانترز وارد شد. [ ۲] تا اول ژوئیه، بریتانیا نیمی از یک گروه تیپ در کویت را آماده عملیات کرد. اینها شامل ۴۲ و ۴۵ کماندوی دریایی و دو گروه از گارد دوم جریان سرد بود. سومین اسکادران کارابینیر "C" با تانک سنچوریون خود از اچ ام اس استریکر فرود آمدند. دو گروه کماندویی در گرمای شدید تابستان مناطق مرتفع و اطراف ریج میتلا، نزدیک مرز عراق را اشغال کردند. سرتیپ درک هورسفورد، فرمانده گروه تیپ ۲۴ پیاده نظام از کنیا به کویت منتقل شد تا فرماندهی نیروهای زمینی بریتانیایی را بر عهده بگیرد.
در روزهای بعد، تقویت های بیشتری وجود داشت. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال۱۹۵۸ عبدالکریم قاسم قدرت را در عراق به دست گرفت. قدرت های غربی او را غیرقابل پیش بینی و عراق را بی ثبات می دانستند. در ۲۵ ژوئن۱۹۶۱، پس از انصراف بریتانیا از قدرت در کویت، قاسم اعلام کرد که کویت به عراق ملحق خواهد شد و تهدید نظامی از سوی بریتانیا قریب الوقوع تلقی شد. [ ۱] دلایل جنگ طلبی عراق قابل بحث است، اما علاوه بر سود سیاسی که از یک عملیات نظامی موفق به دست می آمد، دارایی های کویت در آن زمان شامل ذخایر احتمالی نفت ( که بعداً تأیید شد ) و دسترسی امن به دریا بود که عراق فاقد آن بود.
پس از مهر و موم شدن مرزها و دفاع توسط مبارک عبدالله الجابر الصباح و معاون وی، سرهنگ شیخ صالح محمد الصباح در برابر تهاجم پیش بینی شده، سرتیپ شیخ مبارک به یازدهمین حاکم کویت و امیر اول شیخ عبدالله سوم السلیم آل توصیه کرد. صباح به بند۴ توافقنامه استقلال استناد می کند که در آن آمده بود کویت می تواند از بریتانیا درخواست حمایت نظامی کند که در ۳۰ ژوئن۱۹۶۱ انجام شد.
بریتانیا مسئولیت حفاظت نظامی کویت را پذیرفته بود[ ۱] و به سرعت یک نیروی عملیات دریایی قوی شامل تفنگداران دریایی سلطنتی از ۴۲ تکاور فرستاد.
یک تیم متشکل از ۴۲کماندو با هلیکوپتر از بالوارک به فرودگاه وارد شد که یک اسکادران از هاوکر هانترز وارد شد. [ ۲] تا اول ژوئیه، بریتانیا نیمی از یک گروه تیپ در کویت را آماده عملیات کرد. اینها شامل ۴۲ و ۴۵ کماندوی دریایی و دو گروه از گارد دوم جریان سرد بود. سومین اسکادران کارابینیر "C" با تانک سنچوریون خود از اچ ام اس استریکر فرود آمدند. دو گروه کماندویی در گرمای شدید تابستان مناطق مرتفع و اطراف ریج میتلا، نزدیک مرز عراق را اشغال کردند. سرتیپ درک هورسفورد، فرمانده گروه تیپ ۲۴ پیاده نظام از کنیا به کویت منتقل شد تا فرماندهی نیروهای زمینی بریتانیایی را بر عهده بگیرد.
در روزهای بعد، تقویت های بیشتری وجود داشت. [ ۳]
wiki: عملیات برتری